لطفا منتظر باشید ...
تداوم صادرات چين
در دهه آتى احتمالاہ چين نخواهد توانست در زمره عرضه كنندگان اصلىنفت به بازار جهانى درآيد. بازده 1/8 ميليون بشكه در روز سال 1977،
چين را در زمره ئ توليد كنندگان نفتى مهم جهان قرار داده كه با اندونزى و
ابوظبى قابل قياس مى باشد. ليكن تقاضاى داخلى به سرعت رو به افزايش
است و در حال حاضر اين كشور 90 درصد توليدات نفتى خود را خود
مصرف مى نمايد.
رشد توليد نفت خام از 20 درصد و يا بيشتر در اوايل سالهاى 1970 به 8
درصد در سال 1977 كاهش پيدا كرده است. اين كاهش نيز ظاهراہ به دليل
ناآراميهاى سياسى و سرعت پيدا كردن مشكلات فنى در بالا بردن بازده
حوزه هاى نفتى بزرگ به وجود آمده است. مهمترين حوزه اى توليدى اكنون ده
سال و يا بيشتر از عمر خود را سپرى ساخته اند و بخش هاى كم عمق آنها در
حال تخليه كامل است.
بااين وصف چهار حوزه كم عمق جديد ديگر نيز وجود دارد كه چينيها
خواهند توانست با توانائيهاى كنونى حفارى خود بهره بردارى از آنها را آغاز
نمايند.
و در هيمن حال پكن در حال وارد كردن تكنولوژى حفارى عميق از
آمريكاست. اين كشور بهره بردارى از خليج پوهاى را آغاز كرده و با استفاده
از مته هاى وارده از سنگاپور، ژاپن و نروژ به حفاريهاى اكتشافى مبادرت
ورزيده است
در اوايل سالهاى 1980 احتمالاہ چين خواهد توانست بيش از نياز اقتصادى
داخلى نفت توليد نمايد. و در سال 1982 ميزان صدور نفت برابر با
500000 تا 60000 بشكه در روز خواهد گرديد. ژاپن نيز احتمالاہ بخش
اعظم اين صادرات را جذب خواهد نمود، چون بر اساس يك
قرارداد تجارى دراز مدت بين چين و ژاپن نفت و زغال سنگ چين با
تكنولوژى ژاپن معاوضه خواهد گرديد. براى افزايش صادرات نفت سطحى
فراتر از سال 1982، چين نيازمند شانس قابل ملاحظه اى
براى يافتن ذخائر بزرگ كه به آسانى قابل بهره بردارى هستند، مى باشد و يا
اينكه بايد در ميان مصرف داخلى نفت، اقتصاد مبنى بر صرفه جوئى را تقويت
نمايد.
