لطفا منتظر باشید ...
ديگر توليد كنندگان نفت
انتظار مى رود كه در طول مدت اين ارزيابى، در رشد ذخائر نفتى قابلدسترس خارج از اوپك نيز نوعى كندى پديد آيد. توليد نفت درياى شمال
كه در سالهاى 1978-80 تقريباہ سه برابر يعنى معادل 2/9 ميليون بشكه در
روز " پيش بينى " گرديده بود، تا سال 1985 افزايشى معادل فقط 1/4 ميليون
بشكه در روز خواهد داشت توليد نفت در ايالات متحده در دوره ئ 1980 - 5
احتمالاہ ثابت خواهد بود.
پس از اولين افزايش سريع در جريان نفتى آلاسكا، مازاد نفت شيب هاى
شمال به سختى خواهد توانست كاهش توليد نقاط ديگر را جبران نمايد.
مكزيك نيز يك منبع نفتى جديد خواهد بود، و در
صورت تداوم برنامه هاى توسعه دولت كنونى اين كشور، سطح توليد آن را
1/1 ميليون بشكه در روز در سال گذشته به سطح روزانه 3/9 ميليون بشكه
در سال 1985 خواهد رسيد. اكثراہ كشورهاى رو به رشد نيز در جستجوى نفت
بوده اند ولى ميزان واردات نفتى آنها باز هم بالا خواهد رفت.
منابع انرژى جايگزين- چاره ماعيوس كننده
منابع انرژى جايگزين- چاره ماعيوس كننده
گسترش و استفاده از منابع انرژى غيرنفتى نمى تواند كاهش عرضه نفتى را
جبران نمايد. گرچه هنوز مشخص نشده است كه از زغال سنگ و گاز طبيعى
چه چيزى مى توان به دست آورد. اين ارزيابى افزايش توليد زغال سنگ
كشورهاى صنعتى را معادل 25 درصد بين سالهاى 1977 و 1985 در نظر
گرفته كه تقريباہ و به طور عمده منعكس كننده 40% افزايش در ايالات متحده
مى باشد. استفاده روزافزون از زغال سنگ در كشورهاى پيشرفته به وسيله
" الف " هزينه سنگين توليد در بعضى از كشورها، " ب " زيربناى غير كافى، و
" ج " عدم وجود انگيزه كافى در ترغيب صنايع و مصارف عمومى به استفاده
از زغال سنگ و گاز به جاى نفت، محدود مى گردد.
در سالهاى 1978-1985، انرژى هسته اى سهم توليد انرژى كشورهاى
عضو سازمان همكارى و عمران اقتصادى را دو برابر كرده و به 11 درصد
خواهد رساند. برنامه هاى دراز مدت چند ساله و افزايش فشارهاى سياسى
و قانونى در بسيارى از كشورهاى صنعتى، استفاده بيشتر از اين انرژى را در
طول اين مدت زمانى محدود كرده است. توليد گاز طبيعى در كشورهاى
پيشرفته تا حدى كاهش خواهد يافت، ليكن افزايش قابل ملاحظه واردات
گاز طبيعى و گاز مايع از كشورهاى اوپك، مصرف گاز را در كشورهاى
صنعتى بالا خواهد برد. در رابطه با ديگر منابع انرژى از قبيل هيدور الكتريك
و منابع حرارتى
زمينى بايد گفت كه محدوديت منابع موجود قابل بهره بردارى، برنامه دراز
مدت زمانى، و هزينه هاى سنگين در اين مورد موانعى ايجاد كرده است.
فنون انرژى خورشيدى موجود كه از نظر هزينه بسيار مقرون به صرفه است،
ايجاد ساختمانهايى كه بتوانند حداكثر استفاده از نورخورشيد و انرژى
خورشيدى را در زمينه ئ گرم كردن آب بنمايند.
