بازار نفت تا پایان سال 58 نسخه متنی

آتى با طولانى تر شدن برنامه هاى ساخت تاعسيسات هسته اى دائماہ كاهش
مى يابد.

اكنون چنين به نظر مى رسد كه حتى با ايجاد يك اختلال مهم در
صنايع هسته اى از قبيل يك تاعخير طولانى در ساخت باادارهدريك كشور
مهم كاهش هاى بيشتر در ظرفيت پيش بينى شده غيرمحمل مى باشد به اين
ترتيب تا سال 1985 برق توليدى انرژى كشورهاى عضو سازمان همكارى و
عمران اقتصادى خواهد افزود كه برابر مقدار آن در سال 1977 مى باشد.

ظرفيت توليدى ثابت آمريكا در اواسط سالهاى 1980 از مرز 000/001
مگاوات خواهد گذشت برق توليد شده توسط انرژى هسته اى رد سال 1985
معادل 3 ميليون بشكه نفت در روز مى شود كه مساوى 10 درصد توليدات
انرژى آمريكا خواهد بود.

در ژاپن ظرفيت ثابت 22000 تا 23000 مگاوات
تا سال 1985 كه خيلى پائين تر از پيش بينى هاى دولتى است، خواهد
توانست توليد برق معادل روزانه 600000 بشكه نفت را تضمين نماد.

البته
اگر پيرامون مشكلات كه به ظرفيت هسته اى كنونى ژاپن آسيب مى رساند راه
حلى انديشيده شود.

در كانادا افزايش فعاليت دولت مركزى در زمينه انرژى
هسته اى خواهد توانست در 8 سال آينده در منطقه اونتاريو 5000 مگاوات
به ظرفيت انرژى هسته اى اين كشور اضافه نمايد.

در اروپاى غربى، فرانسه نمونه اى براى گسترش انرژى هسته اى مى باشد.

كنترل مستقيم دولت بر بازار داخلى انرژى، پاريس را قادر خواهد
ساخت تا ظرفيت انرژى هسته اى خود را بيش از هر كشور ديگرى در
اروپاى غربى بالا ببرد.

تا سال 1985، ظرفيت انرژى فرانسه به 31000
مگاوات خواهد رسيد كه در مقابل در سال 1977
اين ظرفيت معادل 4600 مگاوات بوده است.

در آلمان غربى جائى كه بازار انرژى آزادانه تر از فرانسه عمل مى كند.

ظرفيت انرژى هسته اى از ميزان 1400 مگاوات افزايش مى يابد و در سال
1985 به 2000 مگاوات خواهد رسيد.

اين ميزان خيلى كمتر از برنامه اى
است كه دولت چند سال قبل طرح آن را ريخته بود، دعاوى قانونى گروههاى
حفاظت محيط زيست و شرايط سخت دولتى جهت دفن مواد زائد هسته
اتى، ساختمان بسيارى از كارخانه ها را به تاعخير انداخته و آغاز كار بسيارى
را نيز به تعويق انداخته است.

انگليس كه پيشگام در صنعت انرژى هسته اى بوده است، در توليد انرژى
هسته اى افزايش ناچيزى را برنامه ريزى كرده است.

توليد فراوان زغال
سنگ، نفت و گاز طبيعى درداخل، نياز به انرژى هسته اى را در كوتاه مدت از
بين برده است.

ديگر منابع انرژى سازمان همكارى و عمران اقتصادى در چند سال آينده
افزايش معتدلى خواهند يافت.

كليه مناطق مهم سازمان همكارى وعمران
اقتصادى درنظر دارند در برنامه توليد برق هيدروالكتريك و رئو حرارتى
خود گسترشى بوجود اورده، وميزان توليد سازمان را از اين منابع در سال
1985 به 6/3 ميليون بشكه در روز برسانند.

ميزان افزايش استفاده از انرژى
خورشيدى، باد وديگر منابع انرژى غعير مرسوم در سال 1985 بسيار ناچيز
و احتمالاہ معادل نغتى آن يعنى 50000 بشكه در روز خواهد بود.

تكنيكهاى
موجود استفاده از انرژى خورشدى كه با قيمتهاى فعلى از نظر هزينه مقرون
به صرفه است از قبيل ايجاد ساختمانهايى كه بتوانند حداكثر استفاده
از گرماى خورشيد را بنمايند و نيز استفاده ازاين انرژى در گرم كردن آب،
احتمالاہ بكندى در معرض استفاده قرار خواهند گرفت.

واردات خالص زغال سنگ و گاز طبيعى به ميزانى برابر معادل نفتى آن يعنى
3/7 ميليون بشكه در روز درسال 1985، مكملى براى
منابع داخلى انرژى سازمان خواهد شد.

در حالى كه در سال گذشته ميزان اين
واردات معادل 1/7 ميليون بشكه نفت در روز بوده است.

آمريكا، اروپاى
غربى و ژاپن در اين دوره بخش اعظم گاز طبيعى مورد نياز خود را از طريق
كشورهاى عضو اوپك وارد خواهند نمود.

ژاپن اميدوار است كه بتواند تا سال 1985 واردات گاز مايع طبيعى خود را
دو برابر يعنى معادل 500000 بشكه نفت در روز بنمايد تا بتواند نياز خود
را در زمنيه تغيير منابع انرژى و استفاده از وسوحت بدون دود برآورده
سازد.

بدليل هزينه هاى سرسام آور و تكنولوژى پيچيده ئ لازم، ژاپن هم فقط به
تعداد محدودى از برنامه هاى توليد گاز مايع طبيعى در خارج از كشور
پرداخته است.

مشكلات مربوط به انبار كردن و حمل و نقل نيز بر ميزانى كه ژاپن مى تواند
واردات گاز طبيعى مايع خود را افزايش دهد تاعثير خواهد گذارد.

واردات گاز
طبيعى اروپاى غربى در سال 1985 دو برابر خواهد شد كه بيشتر از گاز
طبيعى مايع الجزاير تشكيل مى گردد.

فروش گاز طبيعى شوروى به اروپاى
غربى نيز احتمالاہ افزايش خواهد يافت " از معادل نفتى آن يعنى 850000
بشكه در روز به 1/85 ميليون بشكه در روز " و به اين ترتيب تا سال 1985
شوروى 50 درصد نياز وارداتى اروپاى غربى را از نظر گاز طبيعى برآورده
خواهد ساخت.

انتظار مى رود واردات خالص زغال سنگ سازمان همكارى و عمران
اقتصادى در سال 1985 معال 1/4 ميليون بشكه نفت در روز بشود، واردات
زغال سنگ اروپاى غربى كه از طريق افريقاى جنوبى، لهستان، استراليا و
نيزآمريكا تاعمين مى گردد، نيز افزايش معتدلى خواهد داشت ولى افزايش
عمده اى دراين رابطه پديد نخواهد آمد چون صنعت فولاد سازى كه چهل
درصد مصرف زغال سنگ را به خود اختصاص داده است رشد سريعى
نخواهد داشت، و در زمينه توليد انرژى برق يا در استفاده از زغال سنگ به
عنوان سوخت نيز افزايش چشمگير حاصل نخواهد
گرديد.

بنا به دلايل مشابه واردات زغال سنگ ژاپن نيز افزايش چندانى
نخواهد يافت.