قرآن مجيد به روشنى مىفرمايد: وَ الَّذِينَ اسْتَجابُوا لِرَبِّهِمْ. «امور مربوط به آنان بر اساس شورى است.» براى آگاهى از مفاد آيه دوم از بحث، نكتهاى را يادآور مىشويم: دقت در عبارت وَ الَّذِينَ اسْتَجابُوا لِرَبِّهِمْ كه لفظ «امر» در آن به سوى «ضمير متصل» كه به مؤمنان بر مىگردد، اضافه شده است. و معناى آن چنين است كه در امور مربوط به خودشان مشورت مىكنند. ما را به مطالبى كه محققان علم كلام، در بحثهاى خود يادآور شدهاند، متذكر مىسازد. آنان مىگويند در جامعه مسلمانان، امورى است «توقيفى» كه مربوط به خدا است، و غير او حتى «رسول» او نيز در باره آن حق اظهار نظر ندارد، و به اصطلاح خود رسول گرامى، «امر الهى» است، و تكليف آن را بايد خود خدا تعيين نمايد.براى نمونه، دو مورد را يادآور مىشويم:1- «مسأله رسالت» و اين كه چه كسى بايد عهدهدار اين مقام شامخ باشد، تعيين متصدى اين مقام مربوط به خداست، و جز خدا هيچ كس نمىتواند «نبى و پيامبر» او را تعيين نمايد. قرآن مجيد مىفرمايد: وَ إِذا جاءَتْهُمْ آيَةٌ قالُوا. «خدا مىداند رسالت از جانب خويش را بر عهده چه كسى بگذارد».يعنى به هيچ وجه نمىتوان، خواه از طريق شورى، و خواه از راه ديگر، «رسول خدا» را معين نمود.
لطفا منتظر باشید ...
