فرزند كعبه حميد سبزوارى - کاوشی در نهج البلاغه نسخه متنی

تا بر شد از نيام فلق برق خنجرش
بر تارك ستيغ بر آمد شعاع صبح‏
موجى بر آمد از ز بر كوه زرفشان
جيب افق، زرنگ شفق لاله گونه شد
نقّاش صنع از قلم زرنگار ريخت
مشّاطه سحر به دو صد رنگ دلپذير
پيك نسيم سر خوش و دلكش وزيد و داشت
آهسته پر كشيد به آغوش شاخسار
وا كرد چشم نرگس شهلا به بوسه‏اى
خورشيد كم كم از افق دشتهاى دور
پرتو فشاند بر سر هر كاخ و كومه‏اى
بر زد علم به پهنه گسترده زمين‏
تا بسترد ز روى زمين زنگ تيرگى
تا چهر باختر برهد از ظلام شب‏
ظلمت زدوده گشت ز سيماى روشنش
آمد فراز مكّه و تا نقش كعبه ديد
بيدار گشت مكّه، ديارى كه سالها
بگشوده گشت پنجره‏ها يك بيك بصبح‏
خلقى برون شد از در هر آشيانه‏اى
آن يك به كوى آمد و آن يك به كارگاه‏
جمعى روان شدند سوى كعبه كز نياز
بوسند خاك پايگه آسمان فرش‏