خصوصيت مجردات - شيوه هاي بالندگي و شکوفايي اراده نسخه متنی

4- اشتراك صفات

يكي از خاصه و ويژگي‎هاي انسان در رابطه با ذات مقدس احديت اين است كه در صفات الهي او نيز اشتراكاتي وجود دارد.
افتراق بين حيوان و جماد حتي ملائكه با انسان در همين است كه برخي از صفات الهي در انسان نيز موجود است.
صفات الهي مادي نيستند زيرا اگر مادي باشند، اشكالات مختلفي چون احتياج به زمان، مكان و تغذيه دارند كه ذات مقدس احديث از اين مسائل مبرّاست، اراده نيز يكي از صفات الهي است كه از ناحية خداست و اراده به اين سبب جز مجردات محسوب مي‎شود كه از همان نفخة الهي در وجود انسان مي‎باشد.

خصوصيت مجردات

وقتي مي‎گوييم اراده الهي است، به اين معناست كه اراده «من الله» و از خداست اما اين اراده از ارادة الهي منشق و جدا نشده است، به آن سبب كه مجردات قابل تجزيه نيستند؛ هم چنان كه روح مجرد است و قابل تجزيه نيست. قرآن مي‎فرمايد:

«وَ نَفَخْتُ فِيهِ مِنْ رُوحِي»[1]

«و در انسان از روح خود دميدم»

روح ما از خداوند متعال است. اما روح قابل تكثر نيست. اگر خداوند در انسان از روح خود دميد، بدان معني نيست كه روح از خداوند جدا شد و بعد جزء بدن انسان قرار گرفت. بلكه روح واحد است.

با ذكر اين مثال مسأله روشن مي‎شود: اگر در اتاقي لامپي روشن باشد، از نور لامپ به هر كجا كه برسد، روشنايي خواهد داشت و همة اين انوار از يك مبدأ در جريان است، تكثر نور در اتاق از وجود يك لامپ است و اين طور نيست كه نور در ابعاد اتاق با جاي ديگر تفاوت داشته باشد. همة نورها يكي است زيرا از يك لامپ است. انشقاق و انفكاك در اين جا مطرح نيست.

در مورد مجردات نيز همين است. در مباحث فلسفي اين مسأله مطرح است كه: «كثرت در عين وحدت است.» در عين حال كه در تمام عالم در وجود هر انساني روح است اما همه يكي است.[2]

[1] . حجر، 29.

[2] . براي بيشتر به مباحث فلسفي مراجعه شود.