جلوه‎هاي سيطرة روح - شيوه هاي بالندگي و شکوفايي اراده نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

شيوه هاي بالندگي و شکوفايي اراده - نسخه متنی

محمدحسين حق‌جو

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید


1- تسلط بر روح

يكي از زمينه‎هاي شكوفايي اراده بر قواي روحي است. با توجه به اين كه اراده متّخذ از بعد معنوي و روحي انسان و جزء صفات الهي است؛ لذا از بعد ماديات و مقولة مادي نيست. اگر انسان بخواهد به قدري اراده نائل شود و اراده در او شكوفا گردد بايد نسبت به روح تسلّط داشته باشد.
ما الآن بر اعضاي مادي خود تسلّط بيشتري داريم. روح ما در غلبة جسم ماست و علّت آن اين است كه حركات ما صرفاً مادي است.

اگر ما بتوانيم به قواي روحي خود، مسلّط شويم، جسم ما تحت سيطرة روح قرار مي‎گيرد. وقتي سيطره، با قواي معنوي و روحي شد، جلوه‎هايي از كارهاي خارق العاده و قدرتهاي معنوي عظيم براي انسان پيش مي‎آيد.

جلوه‎هاي سيطرة روح

پيامبران و ائمه ـ عليهم السلام ـ و اولياي الهي نمونة بارز كساني هستند كه جسم آن تحت سيطرة روح قرار گرفته است.

اعمالي كه اين اولياي الهي انجام مي‎دهند، وجود مادي صرف نمي‎تواند، اين كارها را انجام دهد. يكي از اين كارها «طي الارض» است.

«طي الارض» مقامي است كه انسان در وجود مادي ندارد؛ در يك آن كه تصميم بگيرد، مسافتهاي طويل را بدون استفاده از قواي مادي مي‎پيمايد؛ اين مقام براي كساني محقق مي‎شود كه احاطة روحي بر بعد مادي داشته باشند.

وجود مادي انسان، ويژگي‎هاي خاصي دارد. وقتي ماده سيطره دارد، مسألة وزن پيش مي‎آيد، احتياج به زمان و مكان است و در حركت مادي، مسايل خاصي است اما موجودات معنوي چنين موانعي ندارند. به طور مثال: صدا ماده است اما مادة ظريفي است كه از موانع مي‎گذرد و وارد يك محوطه‎اي مي‎شود.

بسياري از ويژگي‎هاي اولياي الهي به خاطر احاطة روح بر بعد مادي است؛ اگر ما چند وعده غذا نخوريم، به حالت سستي و رخوت در مي‎آييم. اما آنها كه از نظر معنوي قوي هستند و معنويت بر جسم آنها حاكم است، چنين مشكلي ندارند.

شايد شنيده باشيد: سربازان اسلام در جنگ خندق، به علّت كمبود مواد غذايي، هر چند نفر خرما ارتزاق مي‎كردند. محيط جنگ، هواي گرم، زحمت و كار شديد، خستگي و احتياجات شديد غذايي، آنها را، سيطرة روحي، سامان مي‎بخشد و آنها قادر به تحمل مشكلات بودند.[1]

امام حسين ـ عليه السلام ـ و يارانشان چندين شبانه روز، تشنگي كشيدند و حتي قطره آبي نداشتند، با اين حال در عاشورا در ميدان جنگ، جهاد هم كردند؛ اين صبر و مقاومت آنها تنها به خاطر تقويت ابعاد روحي آنها بود كه كمبودهاي مادي را برايشان جبران مي‎كرد.


[1] . تاريخ اسلام.



/ 52