به استخدام در اوردن اراده - شيوه هاي بالندگي و شکوفايي اراده نسخه متنی

6- تقويت و استخدام اراده

تقويت اراده يكي از ضروريات زندگي براي يك جوان است. استعداد در وجود جوان زياد است بايد براي تسريع در رشد معنوي، ‌اراده را شكوفا و تقويت كرد.
كسي كه ارادة قوي داشته باشد مي‎تواند در يك آن از هر چه صفت رذيله است بگذرد و فضائل اخلاقي را كسب كند.

لازم است جوان كاربرد اراده را بداند، همان طور كه جسم ما براي حركت و ادامة راه به تغذيه و جذب انرژي نياز دارد، روح نيز عواملي را براي قوي شدن مي‎طلبد اراده نيز احتياج به جذب نيرو دارد. بايد اين عوامل را به استخدام خود در آورد تا روح و اراده قوي شود.
هم چنان كه در بُعد تغذية جسم، به صبحانه، ناهار و شام احتياج مي‎باشد، روح نيز به تغذيه معنوي احتياج دارد؛ اراده نياز دارد كه تقويت شود.

هم چنان كه، اگر از استعدادهاي دروني خود استفاده كنيم، مي‎توانيم در انواع علوم و فنون صاحب قدرتِ خلّاق شويم، در ورزش، طراحي، نقاشي، كامپيوتر، تند خواني و بالا بردن ضريب مطالعه از 150 كلمه تا 1500 كلمه و ساير نيروهاي خدادادي كه در قرآن به آن اشاره شده است:

«لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ فِي أَحْسَنِ تَقْوِيمٍ»[1]

«ما انسان را در بهترين صورت آفريديم»

در هر يك از اجزاي بدن، نيروهاي فوق العاده‎اي نهفته است به طور مثال: تنها در چشم 150 ميليون سلول نوري در پشت كرة چشم منتظر دريافت پيام هستند.
به راستي ما چقدر به اين نيروهاي الهي ظلم مي‎كنيم كه نمي‎توانيم از آنها كمال استفاده را ببريم!

به استخدام در اوردن اراده

ارادة انسان بسيار قوي است و اين انسان آن چنان قدرتي دارد كه مي‎تواند همان كارهايي را كه خدا مي‎كند به اذن الهي انجام دهد.
اگر ما اراده‎مان به قدري ضعيف است كه خود را نيز نمي‎توانيم اداره كنيم، دليل آن به استخدام در نياوردن اراده است.

اراده تنها شامل افراد با ايمان نيست. بلكه هر فردي گر چه ايمان هم نداشته باشد مي‎تواند اراده را به استخدام خود در آورد.

اراده، يك استعداد قوي در وجود انسان است كه گاهي به قدري قوي مي‎شود كه از جسم انسان مي‎گذرد و در طرف مقابل تأثير مي‎گذارد.

برخي از مرتاضها از به استخدام در آوردن اراده، كارهاي فوق العاده‎اي را انجام مي‎دهند؛ نگاه مي‎كند قطار مي‎ايستد، پرنده مي‎افتد و يا كارهاي خارق العادة ديگري كه در بررسي حالات آنان مسطور است؛ آنان اعمالي انجام داده‎اند كه اراده را در خود شكوفا نموده‎اند، در حالي كه اين اراده آنها جهت خاص و سازنده نيز ندارد.

[1] . سورة تين، 4.