در انتهاى صحن و حياط در ديگرى است كه به داخل شبستان و محل اصلى مشهد مرتبط است، بر در ورودى آن كتيبه اى به خط كوفى است كه بر آن نوشته شده است «هذا مقام و مشهد الحسين(ع)» و پائين آن نيز نام سيف الدّوله حمدانى به عنوان سازنده اين بنا به چشم مى خورد. پس از ورود; به شبستان ديگرى مى رسيم كه در انتهاى آن ايوانى قرار دارد و كنار آن ضريحى كوچك به ابعاد 5/1×1 متر و به رنگ زرد ديده مى شود. در داخل آن سنگى بر روى استوانه اى قرار داده شده و اين جا همان مكانى است كه سر مقدس امام حسين(ع) در آن روز بر آن گذاشته شده و قطره هايى از خون بر آن ريخته است. هر چند كه رنگ قسمتى از سنگ متمايل به قرمز شبيه خون است ولى چنانچه گفته شده سنگ مذكور به وسيله وليد بن عبدالملك از آن جا برداشته شده است. نويسنده كتاب «حلب و التشيع» مى نويسد سنگ مزبور به مشهد الطرح يعنى مشهد المحسن كه در صفحه بعد از آن سخن خواهيم گفت منتقل شده است(297). در هر حال اين مكان بسيار مقدس و شريف بوده و يادآور مظلوميت اهل بيت رسول خدا(ص) در تاريخ است. شايان گفتن است در كنار اين ايوان، جامعى ساخته شده كه بناى آن و نيز مشهدالحسين(ع) در سال 350 هجرى به وسيله سيف الدوله ساخته شده است.