لطفا منتظر باشید ...
8 ـ ابو درداء و ام درداء
«ابو درداء» عويمر بن مالك بن زيد بن قيس بن اميه بن عامر بن عدى بن كعب يكى از صحابه جليل القدر رسول خدا(ص) بود. آن حضرت بين او و سلمان پيمان برادرى بست. وى كه در تمامى غزوه هاى پس از احد حضور داشت، با فتح دمشق براى تبليغ اسلام به اين شهر مهاجرت نمود. رسول خدا(ص) در مورد او فرموده بود: عويمر حكيم امت من است(171).ابو درداء در عصر خليفه دوم و حكومت معاويه قاضى آن شهر گشت. معاويه به علت اعتبار و احترام خاص ابى درداء او را زير فشار نمى گذاشت; بطورى كه تمام مردم شام در جنگ صفين ، عليه على(ع) را بسيج كرد جز ابى درداء و فضالة بن عبيد كه با اين امر موافقت نكرده و در دمشق ماندند.
سرانجام او در سال سى هجرى در خلافت عثمان وفات يافت و در باب الصغير، كنار مادرش «ام درداء» مدفون شد. وى در قلعه دمشق مسجد و معبدى داشت كه به معبد ابى درداء معروف و همواره در آن جا به عبادت مى نشست(172).
