لطفا منتظر باشید ...
13 ـ مقام رأس الحسين(ع)
هنگامى كه كاروان اسرا و سرهاى بريده شهداء به سمت دمشق در حركت بود، سر مبارك امام حسين(ع) در پايان همه سرها و مقابل زنان و اهل بيت حركت داده مى شد. پس از ورود كاروان به دمشق، يزيد لعنة الله عليه، سر مبارك را طلبيد، آن را در حاليكه در طشتى از طلا بود در مقابل او گذاشتند، زنان در پشت آن نشسته و سكينه و فاطمه به آن بسيار مى نگريستند و مى گريستند. سپس مردم به داخل مسجد آمدند، يزيد با چوب بر دندان هاى مبارك مى زد(95) و مى گفت امروز در مقابل روز بدر(96).ساير سرهاى شهداء سه روز بر باب القصر آويزان كردند(97). پس از آن مدت، سر مبارك امام
حسين(ع) را پائين آورده و در گوشه شمال شرقى مسجد در اطاقكى قرار دادند. اين سر چند روز در اين مكان قرار داشت. بعدها در آن جا بقعه اى بياد بود اين حادثه غم انگيز ساختند كه به «رأس الحسين(ع)» مشهور شد(98).
اين مكان پس از محراب و مسجد «امام زين العابدين(ع)» در داخل اطاقى به ابعاد 4×3 متر قرار دارد و در جدار داخلى گنبد آن اسامى ائمه نقش بسته است. در داخل شبستان مقام امام سجاد(ع) محفظه اى از نقره و بسيار كوچك باندازه سر يك انسان در داخل ديوار به ياد محل قرار دادن سر مبارك حضرت جاسازى شده است. در سمت چپ اين محفطه نقره اى، شبستان و يا اطاقى كه از آن ياد كرديم به وسيله درى آهنين جدا مى شود. در سمت چپ آن ضريحى كوچك از نقره و بصورت مستطيل با ابعاد 5/1×1 متر مى باشد. داخل اين مكان يا ضريح، پايه اى مستقر شده و بالاى آن چيزى به شكل سر با پوشش قرمز رنگ كه گويا از چوب و يا سنگ ساخته اند قرار داده شده است.
در باره محل دفن سر نواده رسول خدا(ص) اختلاف است. مورخان شيعه معتقدند كه سر مبارك آن حضرت به وسيله حضرت سجاد(ع) به كربلا باز گردانيده و كنار جسد مطهر آن حضرت بخاك سپرده شده است(99). بعضى از آنان نيز معتقدند كه در كنار بدن حضرت على(ع)
در نجف اشرف مدفون شده و لذا در بالاى سر امام على(ع) زيارت امام حسين(ع) نيز سفارش شده است(100).
در اين ميان كسانى چون ابن جوزى، ابن اياس، قلقشندى، مقريزى و ساير مورخان اهل سنت گفته اند سر مبارك در خزانه يزيد بود سپس او را كفن كرده و در باب الفراديس (نزديك حرم حضرت رقيه) بخاك سپردند. بعدها خلفاى فاطمى آن را از باب الفراديس به عسقلان مصر و سپس به قاهره منتقل و در قصر زمرد بخاك سپردند كه اكنون مقام رأس الحسين(ع) در آنجا معروف است(101).
روايت ديگرى حاكى است كه سر مبارك تا دوران سليمان بن عبدالملك در خزانه بنى اميه بود و او دستور داد سر را آوردند كه تنها استخوان سفيدى از آن باقى بود كه داخل كيسه اى قرار داشت. پس از معطر ساختن آن كفن نموده و در قبرستان مسلمانان (احتمالا باب الصغير) بخاك سپردند. پس از آنكه عمر بن عبدالعزيز به خلافت رسيد از محل دفن سر جويا شد و آن محل را شكافت و سر را برداشت و كسى نمى داند چه كرد، بعضى معتقدند به كربلا فرستاد تا در كنار بدن مطهر بخاك سپرده شود(102). در هر حال اين مكان يكى از
شريف ترين اماكنى است كه در سرزمين شام وجود دارد.
