اماکن سیاحتی و زیارتی دمشق نسخه متنی

بر اساس روايتى، آن پادشاه و دختر را زمين بلعيد. بعضى نيز گفته اند، خون آن حضرت پس از شهادت از زمين مى جوشيد تا آنكه خداوند فردى بيرحم را بر بنى اسرائيل مسلط ساخت و او در بيت المقدس هفتاد هزار نفر از بنى اسرائيل را كشت تا اينكه خون يحيى از جوشش باز ايستاد⁽⁸⁸⁾.

از «زيد بن واقد» كه سرپرست ساختمان و بناى جامع اموى در دوره وليد بوده است نقل شده كه من به هنگام كار در جامع اموى شكافى در ديوار يافتم و به وليد بن عبدالملك گزارش دادم. وى آمد و آن را مورد بررسى قرار داد. در داخل آن شكاف، صندوقى بود، وقتى آن را باز كرديم سبدى در آن ديده، وقتى سبد را گشوديم سرى بريده در آن يافتيم; برروى آن سبد نوشته شده بود «هذا رَأسُ يَحْيىَ بْنِ زَكَريا» وليد امر كرد آن را بر جاى خود گذاشته و ستونهايى بر آن قرار داديم⁽⁸⁹⁾. از «وليد بن مسلم» نقل شده است كه آن سر را از زير گوشه اى از
زواياى ديوار قبله بدست آورديم كه پوست و مو داشت و هنوز تغيير نيافته بود.

گويند سر يحيى(ع) در ابتدا از دمشق به «بعلبك» منتقل شد و پس از آن به حمص و آنگاه در قلعه حلب قرار داده شد. هنگام تسلط مغول بر حلب و قلعه آن، اين سر به مكان جامع دمشق منتقل گرديد⁽⁹⁰⁾.

اكنون مدفن رأس يحيى(ع) در داخل شبستانِ جامع اموى و نيمه شرقى آن قرار گرفته است. مقام بصورت مربع با 22 ستون سنگى سفيد است كه حد فاصل ميان آنها پنجره ضريح مانندى قرار گرفته است. بر بالاى اين مقام گنبدى كوچك بين دو ستون كه با رنگ سبز تزئين شده استقرار يافته است. داخل مقام، مقبره و سنگ قبر بزرگى است كه با پارچه اى سبز رنگ پوشانيده شده است. فاصله مقام تا ديوار قبله حدود ده متر مى باشد. شايان گفتن است مقام رأس يحيى در نيمه اى از جامع اموى است كه ابتدا كليسا بوده و بعداً به مسجد الحاق شده است.