• 
  
  لبم خموش ز آواز مدعا طلبى است
  حكيم جام جم و آب خضر چون گويد
  نرنجم ار سخن تلخ گويدم كه ز پى
  شب از جفاى تو مي نالم و چو مي نگرم
  به يك كرشمه ى چشم فسونگر تو شود برد دل از همه كس نظم او كه هاتف را
  برد دل از همه كس نظم او كه هاتف را
  


• 
  
  كه مدعا طلبيدن ز يار بي ادبى است
  مراد جام زجاجى و باده ى عنبى است
  شكرفشان لبش از خنده هاى زير لبى است
  همان دعاى تو با ناله هاى نيمه شبى است
  يكى هلاك يكى زنده اين چه بوالعجبى است ملاحت عجمى و فصاحت عربى است
  ملاحت عجمى و فصاحت عربى است