مپرس اى گل ز من كز گلشن كويت چسان رفتم نبستم دل به مهر ديگران اما ز كوى تو منم آن بلبل مهجور كز بيداد گلچينان منم آن قمرى نالان كه از بس سنگ بيدادم به اميدى جوانى صرف عشقت كردم و آخر نديدم زان گل بي خار جز مهر و وفا اماسخن كوته ز جور آسمان هاتف به ناكامى سخن كوته ز جور آسمان هاتف به ناكامى
چو بلبل زين چمن با ناله و آه و فغان رفتم ز بس نامهربانى ديدم اى نامهربان رفتم به دل صد خار خار عشق گل از گلستان رفتم زدند از هر طرف از باغت اى سرو روان رفتم به پيرى نااميد از كويت اى زيبا جوان رفتم ز باغ از جور گلچين و جفاى باغبان رفتمز ياران وطن دل كندم و از اصفهان رفتم ز ياران وطن دل كندم و از اصفهان رفتم
لطفا منتظر باشید ...
