دستيابى به اهداف و آرمانهاى ترسيم شده، خواسته ها و كمالات نفسانى، متانت، ثبات و حق مدارى نفس، نيازمند دريافت رهنمودها و آگاهيهايى است كه بتواند آدمى را به سرمنزل مطلوب و آرمانى او برساند. همواره مسيرهاى دراز، دورانديشى مناسبى را مى طلبد، روشنى راه، رفع ترديد و دودلى و سرگردانى، به هرز نرفتن نيرو و به هدر ندادن امكانات، همه و همه دستاورد وراندازهاى صحيح اوليه و گزينش درست مى باشد. انسان پيروزى چون على عليه السلام «ظفر» را در «حزم» و دورانديشى و توان پيش بينى مى داند و دورانديشى و «حزم» را در كارگزارى رأى و انديشه و بكارگيرى نيروى تفكر مى شمارد(3). چنان كه همو، فقدان اين هنجار را آفتى براى توانمندى و شجاعت معرّفى مى كند(4).جوان در بلوغ و رشد شخصيت خويش نيازمند توانمندى است اما عدم برآورد صحيح از «آينده» با توجه به معناى وسيعى كه اين كلمه در بر دارد و ضعف در عاقبت انديشى و بهره ورى از نيروى اراده و عزم بدون پشتوانه هاى علمى و آگاهى، او را به يك حركت كور و تاريك خواهد كشاند. حتى براساس يك فراز دينى «آن كس كه بدون بينايى و آگاهى لازم، عمل مى كند همانند كسى است كه در غير مسير مورد نظر حركت مى كند كه فراچنگ سرعت حركت، چيزى جز دورى بيشتر نخواهد بود.»(5).در جايى ديگر نيز همانند درازگوش چشم بسته آسياب، شمرده شده است كه راه به جايى نمى برد و دايماً بر گرد خويش مى چرخد. (6)از همين روى تأكيد شده است كه نسبت به آنچه هنوز رشد و صلاحيت آن معلوم نيست تصميمى گرفته نشود. (7)
لطفا منتظر باشید ...
