اين فراز مى تواند پيامى روشن و در عين حال جمع بندى آنچه گفته شد را در خود داشته باشد. تلاش براى رشد شخصيت و كمال يابى وظيفه اى است كه جوان بهترين و بيشترين بخش آن را بر عهده دارد. زدودن كاستيها و آفتهاى شخصيتى و جايگزين نمودن «صفات حسنه» نيازمند توانايى و فرصت است. جوان، بهترين فرصتها و بيشترين توانايى را در اختيار دارد. او قادر است شكل سالمى به شخصيت فردى و اجتماعى خويش بدهد. او مى تواند نمونه اى از يك انسان وارسته و فرزانه باشد. او مى تواند از هم اينك به گونه اى شخصيت خود را شكل دهد كه در سالهاى پيرى و در بدترين شرايط جسمى نيز روحى استوار و جانى پرنشاط و دلى برومند و برنا داشته باشد. اگر از اين فرصتها و تواناييها و امكانات جوانى استفاده نكند او را بايد ناتوان ترين انسان شمرد.اين پيام روشنى است كه در كلام اميرالمؤمنين عليه السلام آمده و شايسته است متن آن را بازگو كنيم:اعجز الناس من قدر أن يزيل النقص عن نفسه فلم يفعل؛(41)ناتوان ترين مردم، آن است كه توان زدودن كاستى از خويش را دارد ولى انجام نمى دهد.