اى با عدوى ما گذرنده ز كوى ما نامم نهاده بودى بدخوى جنگجوى جستى و يافتى دگرى بر مراد دل اكنون به جوى اوست روان آب عاشقى گويند سردتر بود آب از سبوى نو اكنون يكى به كام دل خويش يافتى
اكنون يكى به كام دل خويش يافتى
اى ماهروى شرم ندارى ز روى ما؟ با هر كسى همى گله كردى ز خوى ما رستى ز خوى ناخوش و از گفتگوى ما آن روز شد كه آب گذشتى به جوى ما گر مست آب ما كه كهن شد سبوى ما چندين به خير خير چه گردى به كوى ما؟
چندين به خير خير چه گردى به كوى ما؟