در خمار مى دوشينم اى نيك حبيب آب انگور فرازآور يا خون مويز شود انگور زبيب آنگه كش خشك كنى اين زبيب اى عجبى مرده ى انگور بود مى ببايد كه كند مستى و بيدار كند ما بسازيم يكى مجلس، امروزين روز بنشينيم همه عاشق و معشوق به هم مى ديرينه گساريم به فرعونى جام جرعه برخاك همي ريزيم از جام شرابناجوانمردى بسيار بود، چون نبود ناجوانمردى بسيار بود، چون نبود
آب انگور دو سالينه م فرموده طبيب كه مويز اى عجبى هست به انگور قريب چون بياغارى انگور شود، خشك زبيب چون ورا تر كنى زنده شود اينت غريب چه مويزى و چه انگوري، اى نيك حبيب چون برون آيد از مسجد آدينه خطيب نه ملامتگر ما را و نه نظاره رقيب از كف سيم بناگوشى با كف خضيب جرعه بر خاك همي ريزد آزاده اديبخاك را از قدح مرد جوانمرد نصيب خاك را از قدح مرد جوانمرد نصيب
لطفا منتظر باشید ...
