بـعد از فلسطين بيشترين توجه دولت و مردم ايران پس از پيروزى انقلاب اسلامى به لبنان و گروههاى مبارز مسلمان آن كشور معطوف بود.بـطـور كـلى نـيـروهـاى فـعـّال سياسى در لبنان به دو دسته اسلامى و غير اسلامى تقسيم مى شوند.از مـيـان گـروههاى غير اسلامى مى توان گروههاى مسيحى ، ملى وچپ را نام برد كه هر كدام نيز بـه گـروهـهـاى كـوچـكـتـرى تـقـسـيـم مـى شـونـد. بـا تـوجـه بـه اصـول و هدفهاى سياست خارجى جمهورى اسلامى ايران ، اين گروهها از همان ابتدا جايگاهى در هـدفـهـاى كـوتاه مدت و دراز مدت سياست خارجى ايران نداشتند و مقامها و مسؤ ولين ايران چندان تـوجـهـى بـه ايـن گـروهـهـا نـمـى كـردنـد؛ چـرا كـه آنـهـا بـيـش از آن كـه بـه فـكـر استقلال كشور خود باشند، از منافع كشورهاى ديگر در لبنان دفاع مى كردند ودر واقع حافظ مـنـافع بيگانگان بودند. از اين رو، اين گروهها نه تنها مورد حمايت و توجه ايران واقع نمى شدند، بلكه ايران مخالف فعاليت و مبارزه اين نوع از گروهها در كشور مسلمان لبنان بود.دسـتـه ديـگـر، گـروهـهـاى اسـلامـى هـسـتـنـد كـه در لبـنـان مـشـغـول مـبارزه با سلطه بيگانگان و بويژه تهديدهاى رژيم اشغالگر قدس مى باشند. اين دسـتـه نيز به دو گروه سنى و شيعه تقسيم مى شوند.مهمترين گروه مبارزه سنى در لبنان ، جـنـبـش تـوحـيـد اسـلامـى بـه رهـبـرى (شـيـخ سـعـيـد شـعـبـان )اسـت . هـدف ايـن جـنـبـش ، تـشـكـيـل يـك نـظـام جـمـهـورى اسـلامـى در لبـنـان بـه جـاى سـيـسـتم طايفه اى است . و به همين دليل از همان آغاز پيروزى انقلاب اسلامى مورد حمايت و پشتيبانى جمهورى اسلامى قرار گرفت . امـا ايـن گـروه نـتـوانست از حمايتهاى بى دريغ ايران در جهت مبارزه با دشمنان داخلى و خارجى لبنان به نحو شايسته اى استفاده كند، از اين رو، روابط ايران با اين جنبش داراى نوساناتى بوده است .مـهـمـتـريـن گـروهـى كـه پـس از انـقـلاب اسـلامـى و قـبـل از تشكيل حزب الله لبنان مورد توجه و پشتيبانى سياستهاى خارجى ايران قرار گرفت ، گروه شـيـعـه (جـنـبش امل ) بود. اين جنبش در سال 1354 هـ . ش / 1975 م ، توسط (امام موسى صدر) رئيـس مـجـلس اعـلاى شـيـعـيـان لبـنـان تـاءسـيـس شـد. وى در مـدت پـنـج سـال تـوانـسـت گـروهـها و مسلمانان محروم شيعه جنوب لبنان را در اين جنبش سازماندهى كرده ، عـليـه رژيـم صـهـيـونـيـسـتـى و آزادى فـلسـطـيـن بـه كـارگـيـرد و بـه هـمـيـن دليـل مـورد حـمـايـت و تـوجـه رهـبـر كـبـيـر انـقـلاب اسلامى حضرت امام خمينى (ره ) بود. اما پس ازنـاپـديـد شـدن امـام مـوسـى صـدر ايـن جـنـبـش كـم كـم از اصـول اوليـه خـود عـدول كـرد و بـه دو گـروه بـه نـام (جـنـبـش امـل ) بـه رهـبـرى نـبـيـه بـرى ) طـرفـدار سـيـاسـت سـوريـه در لبـنـان و جـنـبـش امل اسلامى به رهبرى حسين الحسينى منشعب گرديد.جـمهورى اسلامى ايران همواره روابط خود را با اين گروههاى شيعه حفظ نموده و در سازمانهاى بين المللى جهانى و منطقه اى از آنان حمايت كرده است .پـس از انـشـعـاب و دودسـتـگـى در تـنـهـا جـنـبـش شـيـعـيـان لبـنـان و انـحـراف آنـهـا از اصـول اوليـه اى كـه (امـام مـوسـى صـدر) پـى ريـزى كـرده بود، مردم لبنان به تاءسى از انـقـلاب شـكـوهـمـنـد اسـلامـى ايـران از يـك سـو و اشـغـال جـنـوب آن كشور توسط دولت غاصب اسـرائيـل ، از سـوى ديـگـر، جـنـبـش انـقـلابـى (حـزب الله ) را تـشـكيل دادند. اين جنبش با قبول اصول و ارزشهاى انقلاب اسلامى و رهبرى آن يك نهضت خالص شـيـعـى را در لبـنـان بـراى مـبـارزه بـا سـلطـه بـيـگـانـگـان و تـهـاجـم اسـرائيـل شكل داد.(472)و از آن زمان همواره در خط مقدم جبهه لبنان با تجاوزگران غاصب جهت رفع اشغال كشورشان مبارزه مى كند.رهـبـر مـعـظـم انـقـلاب اسـلامـى ايـران و مـقـامـهـا و مـسـؤ وليـن بـلنـدپـايـه كـشـورمـان از زمـان تـشـكيل حزب اللّه همواره روابط نزديك و صميمى با اين جنبش را سرلوحه برنامه هاى خارجى خـود قـرارداده و در مـجـامـع بـيـن المللى و منطقه اى از آن حمايت كرده اند كه يك نمونه آن حمايت ايـران از حـزب اللّه در تـجـاوز شـانزده روزه رژيم اشغالگر قدس در ارديبهشت 1375 هـ . ش ومقابله حزب اللّه با
لطفا منتظر باشید ...
