احكام وصيت - تاریخ علم کلام و مذاهب اسلامی نسخه متنی

آن به مسجد اذان مى گويدبدهند در صورتى كه بدانند يا اطمينان داشته باشند كه براى هر يك چه مقدار معين كرده بايد همانطور مصرف كنند.

و اگر يقين يا اطمينان نداشته بـاشـنـد بايد اول مسجد را تعمير كنند و اگر چيزى زياد آمد بين امام جماعت و كسى كه اذان مـى گـويد به طور مناسب قسمت نمايند وبهتر آن است كه اين دو نفر در تقسيم با يكديگر صلح كنند.

احكام وصيت

مساله 2703 - وصيت آن است كه انسان سفارش كند بعد از مرگش براى او كارهائى انجام دهند يا بگويد بعد از مرگش چيزى از مال اوملك كسى باشد يا اينكه چيزى از مال او به كسى تمليك يا صـرف در خـيـرات و مـبـرات كـنـند يا براى اولاد خود و كسانى كه اختيار آنان با اواست قيم و سرپرست معين كند.

و كسى را كه به او وصيت مى كنند وصى مى گويند.

مساله 2704 - كسى كه نمى تواند حرف بزند اگر با اشاره مقصود خود را بفهماند براى هر كارى مـى تـوانـد وصـيـت كـند بلكه كسى هم كه مى تواند حرف بزند اگر با اشاره اى كه مقصودش را بفهماند وصيت كند صحيح است .

مـسـالـه 2705 - اگر نوشته اى به امضاء يا مهر ميت ببينند چنانچه مقصود او را بفهماند و معلوم بـاشـد كـه بـراى وصـيت كردن نوشته بايد مطابق آن عمل كنند.

بلكه اگر بدانند كه مقصودش وصـيـت كـردن نـبـوده و چيزهائى را نوشته است كه بعدا مطابق آن وصيت كند بعيد نيست كه براى وصيت كافى باشد.

مساله 2706 - كسى كه وصيت مى كند بايد عاقل باشد و از روى اختيار وصيت كند و وصيت بچه ده سـاله براى ارحامش جايز است وبراى غير ارحامش اشكال دارد و اعتبار سفيه نبودن در نفوذ وصيت محل اشكال است و احتياط آن است كه عمل به وصيت او ترك نشود.

مـساله 2707 - كسى كه از روى عمد مثلا زخمى به خود زده يا سمى خورده كه قصد خود كشى داشته اگر وصيت كند