مصرف خمس - تاریخ علم کلام و مذاهب اسلامی نسخه متنی

احتياط واجب آن است كه در ضمن معامله با او شرط كنند كه خمس آن را بدهد.

مصرف خمس

مساله 1843 - خمس را بايد دو قسمت كنند: يك قسمت آن سهم سادات است و بايد به سيد فقير يـا سيد يتيم يا به سيدى كه در سفردرمانده شده بدهند و نصف ديگر آن سهم امام (ع ) است كه در ايـن زمـان بايد به مجتهد جامع الشرايط بدهند يا به مصرفى كه او اجازه مى دهدبرسانند.

ولى اگر انسان بخواهد سهم امام را به مجتهدى كه از او تقليد نمى كند بدهد بنابر احتياط واجب بايد از مجتهدى كه تقليد مى كند اجازه بگيرد و در صورتى به او اذن داده مى شود كه بداند آن مجتهد و مجتهدى كه از او تقليد مى كند سهم امام را به يك طور مصرف مى كنند.

مـسـالـه 1844 - سيد يتيمى كه به او خمس مى دهند بايد فقير باشد ولى به سيدى كه در سفر درمانده شده اگر در وطنش فقير هم نباشد مى شود خمس داد.

مـسـاله 1845 - به سيدى كه در سفر درمانده شده اگر سفر او سفر معصيت باشد بنابر احتياط واجب نبايد خمس بدهند.

مـسـالـه 1846 - بـه سيدى كه عادل نيست مى شود خمس داد ولى به سيدى كه دوازده امامى نيست نبايد خمس بدهند.

مـسـالـه 1847 - بـه سـيـدى كـه معصيت كار است اگر خمس دادن كمك به معصيت او باشد نـمـى شـود خمس داد و بهتر آن است كه به سيدى هم كه آشكار معصيت مى كند اگرچه دادن خمس كمك به معصيت او نباشد خمس ندهد.

مـساله 1848 - اگر كسى بگويد سيدم نمى شود به او خمس داد مگر آنكه دو نفر عادل سيد بودن اورا تـصـديق كنند يا در بين مردم به طورى معروف باشد كه انسان يقين يا اطمينان كند كه سيد است .

مساله 1849 - به كسى كه در شهر خودش مشهور باشد سيد است