تاریخ علم کلام و مذاهب اسلامی نسخه متنی

يعنى كارهائى كه مى توان با آنها قصد قربت نمود مثل ساختن مسجد و مدرسه اى كه علوم دينيه در آن خوانده مى شود وتنظيف شهر و اسفالت راهها و توسعه آنها و مانند اينها.

هشتم - ابن السبيل يعنى مسافرى كه در سفر درمانده شده .

و احكام اينها در مسائل آينده گفته خواهد شد.

مساله 1934 - احتياط واجب آن است كه فقير ومسكين بيشتر از مخارج سال خود وعيالاتش را از زكاة نگيرد و اگر مقدارى پول يا جنس دارد فقط به اندازه كسرى مخارج يك سالش زكاة بگيرد.

مساله 1935 - كسى كه مخارج سالش را داشته اگر مقدارى از آن را مصرف كند و بعد شك كند كه آنچه باقى مانده به اندازه مخارج يك سال او هست يا نه نمى تواند زكاة بگيرد.

مـسـاله 1936 - صنعتگر يا مالك يا تاجرى كه درآمد او از مخارج سالش كمتر است مى تواند براى كـسـرى مخارجش زكاة بگيرد و لازم نيست ابزار كار يا ملك يا سرمايه خود را به مصرف مخارج برساند.

مساله 1937 - فقيرى كه خرج سال خود و عيالاتش را ندارد اگر خانه اى دارد كه ملك او است و در آن نـشـسـتـه يـا مال سوارى دارد چنانچه بدون اينها نتواند زندگى كند اگرچه براى حفظ آبرويش باشد مى تواند زكاة بگيرد و همچنين است اثاث خانه و ظرف و لباس تابستانى و زمستانى و چـيـزهـائى كه به آنها احتياج دارد و فقيرى كه اينها را ندارد اگر به اينها احتياج داشته باشد مى تواند از زكاة خريدارى نمايد.

مـسـالـه 1938 - فقيرى كه ياد گرفتن صنعت براى او مشكل نيست بنابر احتياط واجب بايد ياد بگيرد و با گرفتن زكاة زندگى نكند ولى تاوقتى مشغول ياد گرفتن است مى تواند زكاة بگيرد.

مساله 1939 - به كسى كه قبلا فقير بوده و يا اينكه معلوم نباشد فقير بوده يا نه و مى گويد فقيرم اگرچه انسان از گفته او اطمينان پيدا نكندمى شود زكاة داد.

مـسـالـه 1940 - كـسـى كه مى گويد فقيرم و قبلا فقير نبوده چنانچه از گفته او اطمينان پيدا نشود احتياط واجب آن است كه به او زكاة ندهند.

مـسـالـه 1941 - كسى كه بايد زكاة بدهد