تاریخ علم کلام و مذاهب اسلامی نسخه متنی

اگر از فقيرى طلبكار باشد مى تواند طلبى را كه از او دارد بابت زكاة حساب كند.

مـساله 1942 - اگر فقير بميرد و مال او به اندازه قرضش نباشد انسان مى تواند طلبى را كه از او دارد بـابت زكاة حساب كند بلكه اگر مال اوبه اندازه قرضش باشد و ورثه قرض او را ندهند يا به جهت ديگر انسان نتواند طلب خود را بگيرد نيز مى تواند طلبى را كه از او دارد بابت زكاة حساب كند.

مساله 1943 - چيزى را كه انسان بابت زكاة به فقير مى دهد لازم نيست به او بگويد كه زكاة است بلكه اگر فقير خجالت بكشد مستحب است مال را به قصد زكاة به او داده و زكاة بودنش را اظهار ننمايد.

مـسـالـه 1944 - اگر به خيال اينكه كسى فقير است به او زكاة بدهد بعد بفهمد فقير نبوده يا از روى ندانستن مساله به كسى كه مى داند فقيرنيست زكاة بدهد كافى نيست پس چنانچه چيزى را كـه بـه او داده باقى باشد بايد از او بگيرد و به مستحق بدهد و اگر از بين رفته باشد پس اگر كـسى كه آن چيز را گرفته مى دانسته زكاة است انسان بايد عوض آن را از او بگيرد و به مستحق بـدهـد و اگـر نمى دانسته زكاة است نمى تواند چيزى از او بگيرد و بايد از مال خودش زكاة را به مستحق بدهد.

مـساله 1945 - كسى كه بدهكار است و نمى تواند بدهى خود را بدهد اگرچه مخارج سال خود را داشـتـه بـاشـد مـى تـوانـد براى دادن قرض خودزكاة بگيرد ولى بايد مالى را كه قرض كرده در معصيت خرج نكرده باشد.

مـسـالـه 1946 - اگـر بـه كسى كه بدهكار است و نمى تواند بدهى خود را بدهد زكاة بدهد بعد بـفـهمد قرض را در معصيت مصرف كرده چنانچه آن بدهكار فقير باشد مى تواند آنچه را كه به او داده بابت زكاة حساب كند.

مـسـاله 1947 - كسى كه بدهكار است و نمى تواند بدهى خود را بدهد اگرچه فقير نباشد انسان مى تواند طلبى را كه از او دارد بابت زكاة حساب كند.