لطفا منتظر باشید ...
عوامل تباهى محيط
در اسلام از امورى مانند تجاهر به فسق ، شايع كردن گناه ، كمك به گناه ، راضى شدن به گناه و غيبت و تركامر به معروف و نهى از منكر و انتخاب رهبران فاسد و ترك اجراى حدود الهى و... كه هر كدام نقشى در فاسد
كردن محيط دارند، شديداً نهى شده .همچنين از گناهانى كه رابطه مستقيم با فاسد سازى محيط دارند مانند، بى حجابى ، برنامه هاى گمراه
كننده مانند فيلم هاى ضد اخلاق و اعتياد به مواد مخدر و... نه تنها نهى شده بلكه بر حكومت اسلامى لازم
است كه شديداً جلوگيرى نمايد، و از اين بالاتر بر عموم مردم واجب است كه نظارت عمومى بر اوضاع داشته
باشند و امر به معروف و نهى از منكر نمايند، كه اگر با دقت اين دو وظيفه بزرگ را مورد بررسى قرار دهيم
مى بينيم اجراى اين دو وظيفه ى بزرگ و وسيع نقش اساسى در پاكسازى محيط خواهند داشت .به عبارت روشنتر: انسان يك موجود اجتماعى است ، جامعه بزرگى كه در آن زندگى مى كند، از يك نظر همچون
خانه ى او است و حريم آن همچون حريم خانه ى او به حساب مى آيد، پاكى جامعه و محيط، به پاكى او كمك مى
كند، و ناپاكى جامعه به ناپاكى او كمك مى نمايد.روى همين اصل هر كارى كه جوّ جامعه را آلوده سازد در اسلام شديداً از آن نهى شده است .گناه اجتماعى به مراتب بدتر از گناه فردى است ، زيرا موجب عادى شدن گناه گرديده و بذر گناه را در همه
جا مى پاشد.به عنوان مثال : اگر در نقطه اى از جامعه آتشى روشن گردد، بايد آن را خاموش يا محاصره نمود و گرنه شعله
هاى آن فراگير شده و همه ى جامعه را مى سوزاند.پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله گناه اجتماعى را چنين مثال زدند و فرمودند:
جمعى سوار بر كشتى شدند و هر كس در جاى خود نشست و كشتى در دريا به حركت درآمد. در اين ميان مردى تيشه
اى برداشت و به سوراخ كردن آن محلى كه نشسته بود پرداخت ، به او گفتند: چه كار مى كنى ؟ در پاسخ گفت
اينجا جاى خودم مى باشد هر كار دلم بخواهد آزادم كه انجام دهم .اگر تيشه را از دست او بگيرند هم او و هم ساير سرنشينان كشتى نجات مى يابند وگرنه او و ديگران غرق شده
و به هلاكت مى رسند.اينك گناهانى را كه موجب تباهى محيط مى گردند بطور فشرده مورد بررسى قرار مى دهيم در ضمن با درجه
زشتى اين گناهان آشنا مى شويم :
الف آشكار نمودن گناه
در آيه 19 سوره ى نور مى خوانيم :إ نّ الّذِينَ يُحبُّون اءن تَشيع الفاحِشة فى الّذينَ آمنوا لَهم عَذاب أ ليمٌ فى الدّنيا والا خرة
كسانى كه دوست دارند زشتى ها در ميان مردم با ايمان شيوع يابد عذاب دردناكى براى آنها در دنيا و آخرت
است .جالب اينكه آيه مى گويد: اين دوست داشتن گرچه به مرحله ى عمل نرسد موجب عذاب دردناك خواهد بود، اين
تعبير بيانگر نهايت تاكيد در پرهيز از شيوع گناه است . به هر حال اگر خواهان جامعه سالم هستيم ، يكى
از راه هاى آن پوشانيدن گناه است تا گناهان بزرگ شمرده شوند و عادى نگردند، براى روشن شدن مطلب به
روايات زير توجه فرماييد: 1 رسول اكرم صلّى اللّه عليه و آله مى فرمايد:
مَن اءذاع فاحِشة كان كَمُبتدئها
كسى كه كار زشتى را شيوع دهد، همانند كسى است كه خودش آن را انجام داده است .2 نيز فرمودند:
المُستَتر بالْحسنة يعدل سَبعين حَسنة و المُذيع بالسّيّئة مَخذول و المستتر بها مغفور له (206)
پاداش پنهان كننده كار نيك (بخاطر دورى از ريا) برابر هفتاد حسنه است و آنكس كه گناه را نشر دهد مخذول
و مطرود است و آنكس كه گناه را پنهان مى دارد مشمول آمرزش الهى است .3 امام باقر عليه السلام مى فرمايد:
