لطفا منتظر باشید ...
بفشارند و مصالح عاليه اسلام و مسلمين مظلوم را فداى فرقه گرايى و ملّى گرايى نكنند و برادران مسلمِ
خود را هر چه بيشتر متوجه به توحيد كلمه و ترك عصبيت هاى جاهلى كه جز به نفع جهانخواران و وابستگان
آنان تمام نمى شود بـنـمـايـنـد، كـه ايـن خـود نـصـرت خـداونـد تـعـالى اسـت و وعـده حـق تعالى به
اميد واثق شامل حالشان مى شود.(413)
در جاى ديگر مى فرمايد:از جـمـله وظـايـف در ايـن اجـتـمـاع عـظيم ، دعوت مردم و جوامع اسلامى به وحدت كلمه ورفع اخـتلافات
بين طبقات مسلمين است كه خطبا و گويندگان و نويسندگان ، در اين امر حياتى اقدام نمايند... .(414)
د ـ احياى نماز جمعه
نـمـاز جـمـعـه كـه يـك عـبـادت سـيـاسـى و جـلوه ديگرى از حضور يكپارچه و وحدت آفرين مسلمانان است ، پس از پيروزى انقلاب اسلامى ايران و به دست پرتوان حضرت امام (ره) احيا شد. ايشان نماز جمعه را از
بركات انقلاب مى دانست و مى فرمود:يـكـى از مـهـم تـريـن چـيـزهـايـى كـه در ايـن انـقـلاب حـاصـل شـد، قـضـيـه نـمـاز جـمـعـه اسـت
كـه در زمـان سـابـق در بـيـن مـا مـطـرود و در بين اهل سنّت بطور دلخواه نبود و غالباً تحت نفوذ
قدرت ها انجام مى گرفت كه بحمداللّه در اين نهضت نماز جمعه با محتواى حقيقى آن تحقق يافت و آقايان
بايد با سفارش به مردم و نـسـل هـاى آيـنـده به اين مساءله اهميت بدهند كه نماز جمعه در راءس همه
امور است و مردم را مجتمع كنند كه در اين امر خللى وارد نشود.(415)
فتاواى امام (ره) در راه تحقق وحدت
امام خمينى (ره) در رساله عملى و فتاواى فقهى خود نهايت تلاش خود را در راه تحقق عملى اتـحـادمـسـلمـانـان مـبـذول مـى داشـت . ايشان در (رساله تقيّه) كه درشعبان 1373 ه .ق . نوشته شده است ، تقيّه
را در شيعه وسيله اى براى حفظ وحدت و پرهيز از اختلاف دانسته ، در يـك تـقـسـيم كلى آن را به دو نوع
(تقيه خوفى) و (تقيه مداراتى) تقسيم كرده است .(تـقـيـه خـوفـى) كـه گـاهـى از آن بـه (تـقـيـه اضـطـرارى) تعبير مى شود، حفظ و نـگـهـدارى جـان ،
مال ، آبرو و مانند آن از روى خوف است ؛ بدين معنا كه هرگاه اظهار دين واقـعـى موجب زيان جانى ، مالى ،
آبرويى ، يا ضرر به برادران دينى و يا بيم ضرر به حوزه اسلام و ايجاد اختلاف كلمه مسلمانان گردد،
بايد آن را پنهان نگه داشت .(تـقـيـه مـداراتـى) نـيـز تـقـيـّه اى اسـت كـه جـهـت مـدارا و هـمـبـسـتـگـى بـا اهـل سـنـّت
صـورت مـى گـيـرد و مـوارد آن ، جـايـى اسـت كـه بـه خـاطـر مـداراى بـا اهـل سـنـّت مـى تـوان از
انـجـام اعـمـال مـخـصـوص شـيـعـى ، چـشـم پـوشـيد و طبق مذهب آنان عـمـل كـرد، هر چند كه خوف و
ترسى در ميان نباشد. اين نوع تقيه اختصاص به تقيه با اهل سنّت دارد و در تعاليم پيشوايان معصوم (ع)
نسبت به آن سفارش شده است و از عبادت هاى بزرگ محسوب مى شود.(416)
در زير به نمونه هايى از فتاواى حضرت امام (ره) كه براساس تقيه مداراتى و در راه تحقق عملى وحدت
مسلمانان صادر شده ، اشاره مى كنيم :1 ـ در مـورد چـگـونـگـى شـركـت در نـمـاز جـمـاعـت اهـل تـسـنـن از امـام راحـل (ره) اسـتـفـتـا
شـده : آيـا ايـن نـمـاز از نـظـر نـيـّت و غـيـره مثل نماز جماعت شيعه است ؟
