سبوي شكسته - زمزمه ها نسخه متنی

سبوي شكسته

شعله ي آتش عشقم منگر بر رخ زردم

همه اشكم همه آهم همه سوزم همه دردم

چون سبويي كه شكسته ست و رخ چشمه نبيند

كو اميدي كه دگرباره همآغوش تو گردم

لاله صبح بهارم كه درين دامن صحرا

آتش داغ گلي شعله كشد از دم سردم

كس ندانست كه چون زخم جگر سوز نهاني

سوختم سوختم از حسرت و لب باز نكردم

جلوه ي صبح جواني به همه عمر نديدم

با خزان زاده ام آري گل زردم گل زردم