آرزو زمزمه ها يك مژه خفتن آه شبانه مشكل عقل در آستان عشق روزن قفس اشك زبان بسته سبوي شكسته سوخته خرمن گرمي افسانه شهادتگاه شوق كمينگاه جنون سپيده آيينه ها همت بلند راه باطل در بر رخم مبند خضر راه بيابان طلب مپسند آيينه بخت پاكبازي شبنم تو مرو مگذر از من آيينه شكسته كاروان سايه روشن دلان ديشب همچو شبنم دولت بيدار بوسه باران گلهاي نگاه تحمل خار پس از من بركه بر خاك و خار و خارا معراج فنا گلهاي شوق پيغام آرزو قصه خورشيد و گل شرمنده برق
تو مي روي و ديده
من مانده به راهت
اي ماه سفر كرده
خدا پشت و پناهت
اي روشني ديده سفر
كردي و دارم
از اشك روان آينه اي
بر سر راهت
باز آي كه بخشودم اگر
چند فزون بود
در بارگه سلطنت عشق
گناهت
آيينه بخت سيه
من شد و ديدم
آينده ي خود در نگه
چشم سياهت
آن شبنم افتاده به
خاكم كه ندارم
بال و پر پرواز
به خورشيد نگاهت
بر خرمن اين سوخته ي دشت
محبت
اي برق ! كجا شد
نگه گاه به گاهت ؟
لطفا منتظر باشید ...
