سفيران امام (عليه السلام) در عصر غيبت صغرى
1. ابوعمرو، عثمان بن سعيد عمرى اسدى
وى پيش از ولادت حضرت ولى عصر (عجل الله تعالى فرجه الشريف) به مدت پنج سال از طرف امام هادى و امام حسن عسكرى (عليهما السلام) وكيل و نماينده بود و در ميان شيعيان به عنوان «زيّات» يا «سمّان»؛ يعنى روغن فروش ملقب بود، وى اين شغل را براى پوشش نهادن به مقام والاى وكالت و نيابت امام (عليه السلام) برگزيد، تا به اين وسيله در آن روزگار خفقان، خود را از شرّ دستگاه خلافت حفظ كند.درمورد عمرى اسدى تعبيرات جالبى از امام حسن عسكرى (عليه السلام) رسيده، به اين مضمون كه آن بزرگوار به وكيل خود در قم (احمد بن اسحاق) فرمودند:عمرى، مورد وثوق و اعتماد من است. آن چه از من نقل كند، بىترديد از من شنيده است، آن چه بگويد از زبان من مىگويد، از او بشنو و از وى اطاعت كن كه او امين و مورد وثوق است.(2)هنگامى كه عمرى اسدى اين لطف و بزرگوارى را از امام (عليه السلام) را در حق خود شنيد به سجده افتاد و خدا را سپاس گفت و اشك شوق از ديدگانش فرو ريخت.2. محمد بن عثمان
سفير دوم حضرت ولى عصر (عليه السلام) در غيبت صغرى، ابوجعفر محمد بن عثمان ملقب به عمرى دوم است كه دوران سفارت او با ايام خلافت معتمد عباسى، معتضد عباسى، مكتفى عباسى و ده سال از خلافت(1). اثبات الهداة، ج 6، ص 436.(2). كلينى، اصول كافى، ج 1، ص 330.