غيبت از نگاه معصومان (عليهم السلام) - سپیده امید نسخه متنی

امام است و ردّ بر امام، ردّ بر پيامبر (صلّى الله عليه وآله وسلّم) است و ردّ بر پيامبر (صلّى الله عليه وآله وسلّم)، ردّ بر خدا و احكام خداست. اين مقام تنها براى حفظ فروع فقهى و انتقال آنها از نسلى به نسل ديگر نيست، بلكه براى حفظ و انتقال موجوديت تشيع و نگهبانى دين خداست. بنابراين، بايد مجتهدان و عالمان ديگر مقام او را پاس بدارند و به وحدت رهبرى و مركزيت يافتن قدرت دينى كمك كنند تا دين خدا و توده‏هاى متدين همواره پناهگاهى محكم و دژى استوار داشته باشند. آرى، اطاعت از احكام نايب امام واجب است، چرا كه وى به جعل، نصّ و تأكيد امام (عليه السلام) صاحب ولايت شرعى شده و در عصر غيبت پيروى از او لازم است. حركت در خط او، حركت در خط دين و ائمه طاهرين (عليهم السلام) است و مقابله، اهمال، موضع گيرى و جبهه‏گشايى در قبال او همه و همه خروج از خط امامت و قرآن است، خروج از خط امامت و قرآن نيز خروج از خط نبوت است و خروج از خط نبوت، خروج از خط دين و توحيد. نايب امام به جاى امام قرار دارد و احيا و اجراى احكام قرآن و تشكيل جامعه قرآنى به عهده اوست. رهبرى نظام براى نظم، سازماندهى، ايجاد تشكيلات، گسترش و بقاى مكتب تشيع است و هرچه با ا ين هدف معارض باشد بايد كنار گذاشته شود.

غيبت از نگاه معصومان (عليهم السلام)

پيامبر عزيز اسلام (صلّى الله عليه وآله وسلّم) فرمود:

طوبى لِمَن لَقِيهُ، و طوبى لِمَن أحَبَّهُ، و طوبى لِمَن قالَ بِهِ؛(1)

خوشا به حال كسى كه مهدى (عجل الله تعالى فرجه الشريف) را ديدار كند، خوشا به حال كسى كه او را دوست داشته باشد و خوشا به حال كسى كه قائل به امامت وى باشد.

هم‏چنين فرمودند:

(1). بحارالانوار، ج 52، ص 309.