1. موقعيت آيه
قبل از اين آيه، خداوند مطالبى را درباره دفاع از مظلومان و قدرت خود بر يارى آنها بيان كرده، سپس در فايده دفاع مىفرمايد: اگر دفاع نباشد، عبادت گاه و مساجدى كه در آن ياد خدا مىشود از بين مىرود. در پايان تأكيد مىكند: كسانى كه خدا را يارى مىكنند خداوند نيز آنها را يارى مىكند و هنگامى كه با يارى خداوند پيروز و حاكم زمين شوند، اجراى احكام الهى را سر لوحه برنامه خود قرار داده و دين الهى را حاكميت مىبخشند.2. برنامه عملى ياوران خدا
اينها از پيروزى، هم چون خود كامگان، غرور، مستى و دنياطلبى را شيوه خود نمىكنند تا اين كه خود طاغوت جديدى شوند، بلكه زندگانى صالحانه توأم با اصلاح خود، جامعه و رضايت خداوند را فراهم مىسازند. برنامههاى اصلى آنها در سه امر زير است:الف) بر پاداشتن نماز
يعنى حاكميت توحيد و ايجاد روح معنويت و تزكيه نفس كه راه كمال نفسانى را بر انسان هموار مىكند. البته مراد نمازى است كه به دليل رعايت تمام شرايط ظاهرى و معنوى، انسان را از فحشا و منكر باز دارد و مقبول حضرت حق گردد. چنين نمازى اطاعت، خشيت و تقواى الهى را در همه شئون زندگى فراهم ساخته و نتيجه آن كاميابى است.ب) پرداختن زكات
كه از دو جنبه ارزشمند است:1. هم دلى و هم راهى با مردم و زدودن فقر و اصلاح اقتصادى در جامعه؛
2. زدودن حرص، بخل و مال پرستى از وجود انسانها و جايگزينى روح ايثار و هم دردى. تا بخل در انسان هاست راه سعادت و رستگارى به روى آنها بسته است.