امام على (عليه السلام) - سپیده امید نسخه متنی

اَلمَهدى طاووسُ أهلِ الجَنَّةِ؛(1) مهدى (عجل الله تعالى فرجه الشريف) طاووس بهشتيان است.

و نيز فرمودند:

يَخرُجُ أناسٌ مِنَ الْمَشرِقِ فَيُوَطَّؤُونَ لِلْمَهْدِى سُلطانَهُ؛(2)

مردمى از مشرق زمين قيام مىكنند و زمينه حكومت مهدى (عجل الله تعالى فرجه الشريف) را فراهم مىسازند.

امام على (عليه السلام)

همه امامان از سويداى دل، آرزوى ديدار آن خورشيد جهان افروز را داشتند و هر كدام به نوعى از عشق درونى پرده برداشتند. اصبغ بن نباته گويد:

روزى محضر مقدس اميرمؤمنان شرفياب شدم، ديدم در درياى فكر غوطه‏ور است و با انگشت مباركش بر زمين مىزند. عرض كردم: اى اميرمؤمنان! چه شده، شما را انديشناك مىبينم؟ با انگشت مباركتان بر زمين مىزنيد، مگر به آب و گل علاقه‏مند شده‏ايد؟ فرمود: نه، هرگز. به خدا سوگند حتى يك روز هم به اين خاك و گل علاقه‏مند نشدم، ولى داشتم فكر مىكردم درباره مولودى كه از نسل من به دنيا خواهد آمد. او يازدهمين فرزند من است، او همان مهدى است كه زمين را پر از عدل و داد كند، آن‏چنان‏كه پر از جور و ستم شده است. براى او دوران غيبت هست. در آن ايام اقوامى از راه حق منحرف مىشوند و اقوام ديگرى به راه راست هدايت مىگردند.(3)

امام حسن (عليه السلام)

امام حسن مجتبى (عليه السلام) پس از تشريح حكومت شكوهمند آن حضرت،

(1). همان، ج 51، ص 105.

(2). همان، ص 87.

(3). شيخ صدوق، عيون اخبار الرضا (عليه السلام)، ج 1، ص 289.