لطفا منتظر باشید ...
مردن با عشق ولى عصر (عجل الله تعالى فرجه الشريف)
شهيد محراب آية اللّه دستغيب نقل مىكند:يكى از رفقا نقل مىكرد برادرش پنجاه سال قبل جوان هيجده سالهاى بود كه زيارت جامعه و دوازده امام خواجه نصيرالدين را از حفظ بود. بالأخره مريض مىشود، در حال احتضار زيارت جامعه و خواجه نصيرالدين را مىخواند، عجيب اين است كه مىگفت او دو ماه در بستر بود، به واسطه بيمارى مانند اسكلتى شده بود، نمىتوانست حركت كند، همينطور افتاده بود، در نهايت ضعف ساعت آخر عمرش وقتى دوازده امام خواجه نصير را خواند تا به اسم حضرت مهدى رسيد از بستر تمام قامت بلند شد، بدنى كه بايد اين دست و آن دستش كنند نمىدانم كه اين چه عشقى است كه مرده را زنده مىكند، تا اسم آقا را مىبرد بلند مىشود تمام قامت، بعد هم يك دفعه براى ادب خودش را مىاندازد در آستانه در اتاق و مىگويد: آقا خوش آمديد و بعد از دنيا مىرود، آيا عاشق امام زمانِ (عجل الله تعالى فرجه الشريف) خود هستيم؟!(2)آيا در زمان غيبت ذكر نام امام زمان (عجل الله تعالى فرجه الشريف) بهطور صريح جايز است؟
در بعضى از روايت وارد شده كه نبايد صريحا اسم امام زمان (عجل الله تعالى فرجه الشريف) برده شود، بلكه بايد بگوييم (م ح م د). در روايتى آمده است: «لا يَحِلُّ لَكُمْ ذِكْرُهُ بِاِسْمِهِ».(3) بنابر اين، ذكر نام حضرت مباح نيست. بعضى از اعاظم و علماى دين مستقلاً در اين موضوع كتاب نوشتهاند.(4) شيخ حر عاملى در اين مسأله كتاب مستقلى(1). منتخب الاثر، ص 506.(2). به نقل از: رضا عبداللهى، در انتظار خورشيد، ص 122.(3). كافى، ج 1، ص 332، روايت از امام حسن عسكرى (عليه السلام).(4). شيخ آقا بزرگ تهرانى (1389 ـ 1393)، الذريعه الى تصانيف الشيعه.
