سپیده امید نسخه متنی

پاداشى بزرگ است.

هرچند اين آيه در مورد احترام به پيغمبر (صلّى الله عليه وآله وسلّم) است، اما احترام به ائمه اطهار (عليهم السلام) و مراجع هم به نوعى احترام و حرمت نهادن به پيامبر (صلّى الله عليه وآله وسلّم) است. هرقدر كه مراجعه به مراجع بيشتر باشد، در واقع، امام زمان (عجل الله تعالى فرجه الشريف) مركزيت و محوريت بيشترى در جامعه پيدا مىكند.(1)

از سويى، احترام به مراجع ـ كه امام (عليه السلام) آنان را نواب خود خوانده ـ زمينه‏اى است براى گردن نهادن در برابر حكومت مهدى (عجل الله تعالى فرجه الشريف).

سرباز امام زمان بودن سنخيت مىخواهد، سنخيت و هماهنگى با امام در عدالت، تقوا و... در اين راستا هم بايد تمرين عملى داشت و هم تمرين فكرى، اما تمرين عملى، بايد عوام و خواص به عدل عادت كنند وگرنه تحمل حكومت مهدى (عجل الله تعالى فرجه الشريف) بر آنها سخت خواهد بود. مسلما در زمان حضرت هر كسى در مكان و جايگاه شايسته خود مىنشيند، همه بايد اين نوع آمادگى را پيدا كنند، يعنى خودشان را به عدل و قسط بيارايند. اين كه مىبينيم امام راحل فقط يك خانه كوچك در قم داشتند، معلوم مىشود كه ايشان خودشان را براى ظهور آماده كرده بودند. مرحوم حاج شيخ عبدالكريم حائرى با اين كه مبالغ زيادى از وجوه شرعى در اختيار داشتند، اما هميشه با همان عباى پاره سر درس حاضر مىشدند، اين يعنى همان تمرين عملى.

اما تمرين فكرى، خواندنِ زيارت نامه‏هايى، مانند «جامعه كبيره»، «دعاى ندبه» و «عهدنامه» است.انتظار فرج يك تمرين فكرى است. «أفضلُ أعمالِ أُمَّتى، انتظارُ الفَرَج مِن اللّه عزّوجلّ»، انتظار فرج بايد هميشه شعار شيعه باشد؛ يعنى ما بايد همواره يكديگر را به انتظار و يادآورى فرج و ظهور امام دعوت كنيم. چرا پيشينيان ما روزهاى جمعه با ادب و سلاح از

(1). موعود، شماره سوم، ص 14.