سپیده امید نسخه متنی

بالاترين مرتبه‏اى است كه يك انسان مىتواند بدان دست يابد.

امام صادق (عليه السلام) مىفرمايد:

خوشا به حال شيعيان قائم كه در زمان غيبتش منتظر ظهور او و فرمانبردارش هستند، آنان اولياى خدا هستند، همان‏ها كه نه ترس آنها را فرا مىگيرد و نه اندوهگين مىشوند.(1)

ياران قائم هم‏چنان‏كه در بالاترين درجه تقوا و پرهيزگارى قرار دارند، از نظر كمال علمى نيز در بالاترين درجه قرار گرفته و از جام حكمت الهى و معرفت دينى، چنان‏كه بايد، سيراب شده‏اند. حضرت على (عليه السلام) در اين باره مىفرمايد:

... پس گروهى در آن فتنه‏ها صيقلى مىشوند، مانند صيقل دادن آهنگر شمشير را، ديده‏هاى آنها به نور قرآن جلا داده و تفسير در گوشهاى شان جا گرفته شود. در شب، جام حكمت را به آنها بنوشانند بعد از اين كه در بامداد هم نوشيده باشند.(2)

خلاصه اين كه ياران قائم در چنان مرتبه‏اى از زهد وتقوا و علم و معرفت قرار دارند كه همه كائنات در برابر آنها سرِ تسليم فرود مىآورند و زمين و آسمان به وجود آنها افتخار مىكند. امام باقر (عليه السلام) مىفرمايد:

گويى كه ياران قائم را مىبينم كه شرق و غرب [جهان را [در نورديده‏اند. همه‏چيز در برابر آنها سرِ تسليم فرود مىآورد حتى درندگان زمين و آسمان به دنبال خشنود ساختن آنها هستند. قطعه‏اى از زمين به قطعه ديگر مباهات كرده و مىگويد: امروز مردى از ياران قائم از من گذر كرده است.(3)

(1). شيخ صدوق، اكمال الدين و اتمام النعمه، ج 2، ص 357، ح 54.

(2). نهج البلاغه، ترجمه و شرح علينقى فيض الاسلام، خطبه 150، ص 458 ـ 459.

(3). بحارالانوار، ج 52، ص 327.