سپیده امید نسخه متنی

آن فرد عملاً اهل حق باشد. مهدى موعود مظهر نويدى است كه به اهل «ايمان و عمل صالح» داده شده است، او مظهر پيروزى نهايى اهل ايمان است. ظهور مهدى موعود منّتى است بر مستضعفان و خوار شمرده شدگان و وسيله‏اى است براى پيشوايى و مقتدايى آنان، مقدّمه‏اى است براى وراثت خليفة اللهى آنها بر روى زمين: «و نُريد أن نَمُنَّ عَلَى الَّذين استُضعِفوا فِى الأرض و نَجعلَهُم أئمّة و نَجعَلَهُمُ الوارِثين».

ظهور مهدى موعود تحقق بخش وعده‏اى است كه خداوند متعال از دير زمان‏ها در كتب آسمانى به صالحان و متقيان داده است كه زمين از آنِ آنان است: «وَ لَقَدْ كَتَبْنا فى الزّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّكْرِ أنَّ الاَرضَ يَرِثُها عِبادِى الصّالحون».

حديث معروفِ

يَمْلاَءُ اللّهُ بِهِ الاْءرضَ قِسْطا وَ عَدْلاً بَعْدَ ما مُلِئَتْ ظُلْمَا وَ جَورَا نيز شاهد، تقويت كننده و مؤيد نظريه انتظار سازنده است نه مؤيد نظريه انتظار مخرب، زيرا در اين حديث نيز تكيه بر ظلم و سخن از گروه ظالمى است كه مستلزم وجود گروه مظلوم است و مىرساند كه قيام مهدى براى حمايت مظلومانى است كه استحقاق حمايت دارند. بديهى است كه اگر گفته مىشد: يَمْلاَءُ اللّهُ بِهِ الْأرضَ إيمانا وَ تَوحيدا وَ صَلاحا بَعْدَ ما مُلِئَتْ كُفْرا وَ شِرْكا وَ فسادا، مستلزم اين نبود كه لزوما گروهى مستحق حمايت وجود داشته باشد، چرا كه در آن صورت، استنباط مىشود كه قيام مهدى موعود براى نجات حقِ از دست رفته و به صفر رسيده است نه براى گروه اهل حق ولو به صورت يك اقليت. شيخ صدوق طبق روايتى از امام صادق (عليه السلام) مىگويد: «اين امر تحقق نمىپذيرد، مگر اين كه هر يك از شقى و سعيد به نهايت كار خود برسند». پس سخن در اين نيست كه سعيدى در كار نباشد و فقط اشقيا به منتها درجه شقاوت برسند.

در روايات سخن از گروه زبده‏اى است كه به محض ظهور امام به آن حضرت ملحق مىشوند، بديهى است كه اين گروه ابتدا به ساكن خلق نمىشوند،