سپیده امید نسخه متنی

«الغيبه» بزند، ديگر زمينه‏اى ندارد؟ آيا هيچ خطرى سرمايه اعتقادى شيعيان آل محمد (صلّى الله عليه وآله وسلّم) را تهديد نمىكند.

آيا جوانان و نوجوانان كشور ـ كه به تعبير امام راحل قدس‏سره كشور ائمه هدى (عليهم السلام) و كشور صاحب الزمان (عجل الله تعالى فرجه الشريف) است ـ به حدّى از شناخت درباره حضرت حجت رسيده‏اند كه علماى شيعه، دعوت كنندگان و مرزداران حريم تفكر شيعى بتوانند با خاطرى آسوده سر به بالين بگذارند؟

به راستى آيا حوزه‏هاى علميه شيعه، علماى گرانقدر تشيع، نهادها و مراكز فرهنگى ـ تحقيقاتى و تبليغاتى كشور، دِيْن خود را نسبت به صاحب اصلى شان ادا كرده‏اند، همان صاحبى كه حضرت امام رحمه‏الله در شأنش فرمود:

رهبر همه شما و همه ما وجود مبارك بقية‏اللّه است و بايد ماها و شماها طورى رفتار كنيم كه رضايت آن بزرگوار را كه رضايت خداست، به دست بياوريم.(1)

امروز وظيفه علماى اعلام در دفاع و مرزبانى از تفكر شيعى و پاسخ به شبهات، در ضمن چند سخنرانى در ايام نيمه شعبان خلاصه نمىشود. همتى والا مىطلبد تا وظيفه خويش را ـ چنان‏كه در روايتى از امام هادى (عليه السلام) نقل شده ـ به انجام برسانند. امام هادى (عليه السلام) وظايف علما را در زمان غيبت چنين ترسيم مىكنند:

اگر بعد از غيبت قائم شما نبودند علمايى كه مردم را به سوى او مىخوانند و به سويى او را راهنمايى مىكنند و با برهان‏هاى الهى از دين او پاسدارى مىكنند و بندگان خدا را از دام‏هاى شيطان و پيروان او و هم‏چنين از دام‏هاى دشمنان اهل بيت رهايى مىبخشند، هيچ كس بر دين خدا باقى نمىماند، اما علماى دين دل‏هاى متزلزل شيعيان ناتوان را حفظ مىكنند، هم‏چنان‏كه

(1). صحيفه نور، ج 14، ص 94.