هر امتى اجلى (سرآمدى ) دارد
قرآن :.
((هـر امـتـى را مـدت عمرى است و چون اجلشان فراز آيد نه ساعتى از آن تاخير كنند و نه پيشى گيرند)).
((هـيـچ قريه اى را هلاك نكرديم مگر آن كه اجل معينى داشتند هيچ امتى از اجل خويش نه پيش مى افتد و نه پس مى ماند)).
اجل معلق واجل محتوم
قرآن .
((اوست كه شما را از گل بيافريد و عمرى مقرر كرد واجل حتمى نزد اوست با اين همه , شما ترديد مى ورزيد)).
ـ امـام صـادق عـليه السلام در تفسير اين آيه , مى فرمايد: اجل نامعلوم (غيرمسمى )موقوف ومعلق اسـت و به خواست خدا پس وپيش مى شود اما اجل معلوم (مسمى ) آن است كه از شب قدر تا شب قدر سال آينده مقدر مى فرمايد و اين است سخن خداوند كه :((چون اجلشان فراز آيد ساعتى از آن پس و پيش نيفتد)).
روايـات ديـگـرى نيز به همين معنا و مضمون آمده است اما متن خبر ابن مسكان (بحار: ج 5, ص 139), كـه حـاكى است اجل نخست محتوم است و اجل دوم معلق و موقوف , با اين روايات منافات دارد علامه مجلسى (ره ) اين دو گروه از روايات را به نحوى با هم جمع و توجيه كرده است (ر ك : بـحـار: ج 5, ص 140) صاحب تفسير الميزان خبر ابن مسكان را رد كرده و آيه رامطابق با روايتى كه در متن نقل كرديم تفسير كرده است (ر ك : الميزان : ج 7, ص 15).
آنچه اجل معلق را دور مى كند.
ـ امـام صـادق عـلـيه السلام مردم بيش از آن كه باعمر خود زندگى كنند , با احسان و نيكوكارى خـويـش مـى زيند و بيش از آن كه به سبب فرا رسيدن اجل خود بميرند بر اثر گناهان خويش در مى گذرند.
ـ امام على عليه السلام با صدقه دادن , عمرها طولانى مى شود.