بیشترلیست موضوعات هدايت و ابعاد آن قرآن ، كتاب هدايت ابعاد هدايت قرآن هدايت تكوينى و تشريعى هدايت تشريعى ضرورت هدايت تشريعى غايت هدايت نقش انسان در هدايت و ضلالت خود 1- هدايت تكوينى عام 2- هدايت تشريعى 3- هدايت تكوينى خاص يا هدايت پاداشى زمينه ها و موانع هدايت عوامل و زمينه هاى هدايت موانع هدايت هدايتگران و گمراه كنندگان هدايتگران عقل ، هدايتگر درونى پيامبران ، هدايتگران برونى هدايتگرى امامان معصوم (ع ) عالمان هدايتگر گمراه كنندگان نفس اماره ، گمراه كننده درونى گمراه كنندگان برونى روش هاى گمراهگرى شيطان هدايت يافتگان و گمراهان خصوصيات هدايت يافتگان گمراهان روش هاى قرآن در هدايت انسان ويژگى هاى داستانهاى قرآنى تمثيل نمونه هايى از مَثَل هاى قرآنى بشارت و انذار الگو دهى موعظه و نصيحت اقامه براهين عقلى توضیحاتافزودن یادداشت جدید
آثار تربيتى آن را براى اولين بار در خود آن پيامبران ببينند. اين شـيـوه يـكـى از بهترين راه هاى تبليغ آيين آنان محسوب مى شد و افراد فراوانى را به راه حق رهنمون مى ساخت .آنـچـه تاكنون بيان شد اوصاف مشترك پيامبران در امر هدايت بود، امّا در مورد هدايتگرى پيامبر اكـرم (ص ) تـوجـه بـه ايـن نـكـتـه مـفـيـد اسـت كـه چـون مـرتـبـه و مـقـام رسـول گـرامـى اسـلام (ص ) از هـمـه پـيـامـبـران بالاتر و كتاب آسمانى اش ، قرآن نيز حاوى برترين و جامع ترين هدايت هاست ، پيامبر اكرم (ص ) در هدايتگرى از همه انبيا پيشى گرفته و امتش را به بهترين درجات كمال و تعالى سوق مى دهد. اين مطلب ، همان جامعيت و اقوميّت هدايت آن حضرت و كتاب الهى اش نسبت به ساير پيامبران است .امـيـرمـؤ مـنـان عـلى (ع )هـدايـت ارائه شـده از سـوى پـيـامـبـر اكـرم (ص ) را كامل ترين نوع هدايت دانسته ، مى فرمايد:(وَ اقـْتـَدُوا بـِهـَدْىِ نـَبـِيِّكـُمْ فـَاِنَّهُ اَفـْضـَلُ الْهـَدْىِ وَ اسـْتـَنُّوا بـِسـُنَّتـِهِ فـَاِنَّهـا اَهـْدَى السُّنَنِ)(155)هدايت و راهنمايى پيامبر خود را پيروى كنيد كه راهنمايى او بالاترين راهنمايى است ؛ و به سنت و طريقه او رفتار نماييد، زيرا طريقه او هدايت كننده ترين سنت ها و روش ها است .در شريعت اسلام به دليل كامل بودن آن ، به همه زواياى مسائل فردى و اجتماعى توجه شده و هيچ مساءله اى از قلم نيفتاده اسـت . برخى از احكام به گونه اى كلى است كه با تطبيق برجزئيات و مصاديق فراوان ، حكم بسيارى از موارد را روشن مى كند و برخى از احكام نيز اختصاصاً به موارد خاص نظر دارد.قـرآن مـجـيد درباره هدايت خودش كه همانا دعوت به آيينى است كه پيامبراكرم (ص )براى هدايت مردم به سوى آن مبعوث گرديده ، مى فرمايد:(اِنَّ هذَا الْقُرْآنَ يَهْدى لِلَّتى هِىَ اَقْوَمُ)(156)اين قرآن ، به راهى كه استوارترين راه هاست ، هدايت مى كند.علامه طباطبايى (ره ) در شرح اقوم بودن آيينى كه قرآن بدان دعوت مى كندمى نويسد:اگـر ايـن وصـف (لِلَّتـى هـِىَ اَقـْوَمُ)در مـقايسه با ساير ملت هاست بدين جهت است كه هر ملتى براى خود راه و روشى را برگزيده تا در امور زندگانى از آن نفع ببرد، ليكن همانگونه كه ايـن سـنـت هـا در بـعـضـى موارد نافع و در بعضى موارد زيان آورند و اگر پاره اى از خواسته هـايـشـان را تـاءمـيـن مـى كـنـنـد، پاره اى را نيز از دست مى دهند؛ اما اسلام قائم به تمام مصالح دنـيـوى و اُخـروى آنـان اسـت بـدون ايـن كـه مـنـفـعـتـى از آنـان زايـل شـود. بـنـابـرايـن ديـن حـنـيـف اقـوم اسـت بـر حـيـات انـسـانـى تـا ديـگـر مـلل ؛ و اگـر اقـوميت در مقايسه با ساير شرايع الهى پيشين است مانند شرايع نوح و موسى و عـيـسـى (ع )، از آن جـهـت اسـت كـه ايـن ديـن حـنـيـف از اديـان سـابـق كـامل تر بوده و شامل همه معارف الهى تا آنجا كه بنيه بشرى طاقتش را دارد، بوده و احكام هيچ يك از اعمال انسانى ، چه فردى و چه اجتماعى را وانگذاشته است .(157)
هدايتگرى امامان معصوم (ع )
خـداونـد متعال مسوؤ ليت هدايت امت اسلامى را پس از پيامبر اكرم (ص ) بر عهده امامان معصوم (ع ) قرار داده و خود، آنان را براى اين امر مهم انتخاب و نصب فرموده است . ابلاغ اين نصب به عهده پيامبر اكرم (ص ) نهاده شده و براى تفهيم عظمت آن ، عدم ابلاغ آن را بمنزله عدم انجام رسالت 23 سـاله آن حـضـرت دانـسـتـه است .(158) پيامبر گرامى اسلام (ص ) اين ماءموريت را انـجام داده و در موارد متعدد به هدايتگرى اهل بيتش اشاره نموده است . از جمله اين موارد كه صراحت تـمـام در ايـن معنا را دارد حديث مشهور ومتواتر ثقلين است كه تمسك به هدايت امامان (ع ) در كنار تمسك به هدايت قرآن ذكر شده است :(اِنـّى تـارِكٌ فـيـكـُمُ الثِّقـْلَيْنِ كِتابَ اللّهِ وَ عِتْرَتى اَهْلَ بَيْتى وَ اِنَّهُما لَنْ يَفْتَرِقا حَتّى يَرِدا عَلىِّ الْحَوْضَ ما اِنْ تَمَسَّكْتُمْ بِهِما لَنْ تَضِلُّوا)(159)مـن دو چـيـز گـرانـبـهـا را بـيـن شـمـا مـى گـذارم ، كـتـاب خـدا و عـتـرت خـود يـعـنـى اهـل بـيـتـم را، و ايـن دو هـرگـز از هم جدا نمى شوند تا اينكه بر سر حوض كوثر بر من وارد شوند؛ مادامى كه شما به اين دو تمسّك جوييد هرگز گمراه نخواهيد شد.