خـداونـد مـتـعـال در آيـات فـراوانـى از قـرآن مـجـيد، پيامبر اكرم (ص ) و مؤ منان را از پيروى از خـواسـتـه هـاى مـشـركـان و كـافـران نـهـى نـمـوده اسـت .(254)بـه عـنـوان مثال به پيامبر اكرم (ص )مى فرمايد :(وَلاَ تُطِعْ مَنْ اءَغْفَلْنَا قَلْبَهُ عَن ذِكْرِنَا وَاتَّبَعَ هَوَاهُ وَكَانَ اءَمْرُهُ فُرُطاً )(255)و از كـسـانـى كـه قـلبـشـان را از يـاد خـود غـافـل ساختيم اطاعت مكن ! همان ها كه از هواى نفس پيروى كردند، و كارهايشان افراطى است .(قـُلْ إِنِّي نـُهـِيـتُ اءَنْ اءَعـْبـُدَ الَّذِيـنَ تـَدْعـُونَ مـِن دُونِ اللّهـِ قُل لاَاءَتَّبِعُ اءَهْوَاءَكُمْ قَدْ ضَلَلْتُ إِذاً وَمَا اءَنَا مِنَ الْمُهْتَدِينَ )(256)بـگـو: (من از پرستش كسانى كه غير از خدا مى خوانيد، نهى شده ام !) بگو: (من از هوا و هوس هاى شما، پيروى نمى كنم ؛ اگر چنين كنم ، گمراه شده ام و از هدايت يافتگان نخواهم بود!)دليـل ايـن نـهـى نـيـز روشـن است ؛ زيرا مشركان و گمراهان نه خود حق را درك كرده و نه توان رهـبـرى ديـگـران بـه سـوى حـق را دارنـد. آنـان خـود در ضـلالت اعـمـال و اخـلاق و عـقـايد خود سرگردان و متحيرند، و هر كس را كه از آنان پيروى كند به همان وادى بـى انـتـهـا و بدون راه نجات خواهند برد.قرآن شريف در تعبير زيباى خود، به اين حقيقت اشاره نموده كه اگر حق بخواهد از هواهاى چنين گروهى تبعيت كند نتيجه اش فساد و تباهى عالم وهمه انسان هاست :(وَلَوِ اتَّبَعَ الْحَقُّ اءَهْوَاءَهُمْ لَفَسَدَتِ السَّماوَاتُ وَالْأَرْضُ وَمَن فِيهِنَّ )(257)و اگـر حق از هوس هاى آنها پيروى كند، آسمان ها و زمين و همه كسانى كه در آن ها هستند تباه مى شوند.بـه هـمـيـن جـهت در چندين آيه به پيامبرش اعلام مى كند كه اگر از خواسته هاى مشركان پيروى كنداز دايره ولايت الهى بيرون رفته و ديگر از سوى خداوند حمايت نمى شود و در گروه ظالمين قرار خواهد گرفت .(258)از سـوى ديـگـر بـه عـمـوم مـسـلمـانان نيز تذكر مى دهد كه تمايلى به آنها نشان ندهيد، زيرا تمايل به اهل ضلالت ، چيزى جز آتش فتنه و عذاب در دنيا و آخرت را به همراه نخواهد داشت :(وَ لا تَرْكَنُوا اِلَى الَّذينَ ظَلَموُا فَتَمَسَّكُمُ النّارَ)(259)و بر ظالمان تكيه ننماييد، كه موجب مى شود آتش شما را فرا گيرد.
7- مرتدين :
دسـتـه ديگر از گمراهان كسانى اند كه ابتدا راه حق را شناخته و بدان ايمان آورده اند، اما سپس از آن برگشته و به باطل گرايش يافته اند.( إِنَّ الَّذِيـنَ كـَفَرُوا بَعْدَ إِيمَانِهِمْ ثُمَّ ازْدَادُوا كُفْراً لَن تُقْبَلَ تَوْبَتُهُمْ وَاءُولئِكَ هُمُ الضَّالُّونَ )(260)كـسـانـى كـه پـس از ايـمـان كـافـر شدند و سپس بر كفر (خود) افزودند، (و در اين راه اصرار ورزيـدنـد)هـيـچ گـاه تـوبـه آنان ، (كه از روى ناچارى يا در آستانه مرگ صورت مى گيرد) قـبـول نـمـى شـود؛ و آنـهـا گـمـراهـان (واقـعى )اند (چرا كه هم راه خدا را گم كرده اند، و هم راه توبه را!)بـا تـاءكيداتى كه در پايان آيه ، يعنى (اوُلئِكَ هُمُ الضّالوُّنَ) وجود دارد مى فهماند كه اين گـروه در ضـلالت سـخـتى فرو رفته اند و به همين جهت موفق به توبه حقيقى نمى شوند و اگـر تـوبـه ظـاهـرى كـنـنـد از آنـان پـذيـرفـتـه نـمـى شـود؛ و يـا بـنـابـراحـتـمـال ديـگـر، اگـر بـه هـنـگـام مـرگ و بـا مـشـاهـده عـذاب ، تـوبه كنند، ديگر مورد قـبـول واقـع نـخـواهـد شـد، زيـرا تـوبـه از كـسـانى پذيرفته مى شود كه به هنگام اختيار و نرسيدن مرگ به آن اقدام كنند.
لطفا منتظر باشید ...
