حرف "ب"
بجير نخعى
بجير، از اصحاب اميرمؤمنان عليه السلام بود كه در جنگ جمل مجاهدت كرد. نقل است هنگامى كه على عليه السلام به شتر عايشه نزديك شد، به بجير فرمود كه آن شتر - عامل اصلى فتنه ها - را متوقف كند و اين در حالى بود كه گروهى از نخعى ها و همدانى ها دور او را گرفته و از وى مراقبت مى كردند، بجير با سرعت و جرأت از پشت به شتر عايشه حمله كرد و با ضربه اى به پهلوى شتر، او را به زمين انداخت و از حركت باز ايستاد. [ اعيان الشيعه، ج 3، ص 540. ]به گفته طبرى بجير بن دُلْجه ضبى از اهل كوفه شتر عايشه را پى كرد. [ تاريخ طبرى، ج 4، ص 523، "محتمل است بجير بن دُلْجه ضبى همان بجير نخعى باشد كه اهل كوفه بوده، و اللَّه العالم". ] ابن اثير اعين بن ضبيعه را عامل پى كردن شتر نقل كرده است. [ اسدالغابه، ج 1، ص 103 "در شرح حال اعين است." ] نصر بن مزاحم عمرو بن غزيه انصارى را عامل اين كار مى داند و مى نويسد: او در صفين در ركاب اميرالمؤمنين عليه السلام جنگيد. [ وقعة صفّين، ص 379. ]
احتمال دارد كه تمامى اين افراد هر كدام به نوعى در پى كردن شتر عايشه نقش داشته اند.