لطفا منتظر باشید ...
حبيب بن مظاهر "مُظهَّر" اسدى
حبيب فرزند مظاهر "مُظهَّر" [ علامه حلى در خلاصة الاقول، ص 132 مُظهَّر ضبط كرده است. ] بن رِئاب اسدى كندى، كنيه اش ابوالقاسم از تابعين [ ر. ك: همين كتاب، ص 34. ] عاليقدر و از خواص اصحاب اميرالمؤمنين عليه السلام و امام حسن و نيز از ياران باوفاى امام حسين عليهماالسلام به شمار مى آيد. [ رجال طوسى، ص 38، ش 3 و ص 67، ش 1 و ص 72، ش 1. ]در اين كه حبيب جزو اصحاب پيامبر صلى الله عليه و آله بوده يا نه، اختلاف است برخى از مورخان نقل شده است: أنه تَشرَّف بخدمة الرسول صلى الله عليه و آله و سمع منه أحاديث، و كان معززاً مكرماً بملازمة حضرة المرتضى على؛ حبيب به محضر رسول خدا صلى الله عليه و آله شرفياب شد و احاديثى از آن حضرت آموخت، او به ملازمت و همراهى با اميرالمؤمنين مرتضى على عليه السلام داراى عزت و كرامت بود. [ اعيان الشيعه، ج 4، ص 554. ]
اما بسيارى از مورخان معتبر حبيب را در زمره اصحاب پيامبر صلى الله عليه و آله ضبط نكرده اند، خلاصه اين كه اگر او از اصحاب پيامبر صلى الله عليه و آله هم نباشد، از تابعين بزرگ و شخصيت هاى به نام در ميان مسلمانان است.
حبيب چون پدران و اجدادش از بزرگان و شجاعان كوفه به شمار مى آمد و همواره در ميان شيعيان اهل بيت پيامبر صلى الله عليه و آله از احترام خاصى برخوردار بوده است، از اين رو پس از هلاكت معاويه، وى و برخى ديگر از بزرگان كوفه، با هيجده هزار نامه از امام حسين عليه السلام براى رهبرى جامعه اسلامى به كوفه دعوت نمود و خود به كربلا آمد و به حضرت سيدالشهدا عليه السلام پيوست و در دشت جانسوز نينوا در كنار هفتاد يار وفادار أباعبداللَّه الحسين با كوهى از آهن و سلاح مواجه شد و بدون هيچ تزلزلى سينه سپر كرد و براى دفاع از جان فرزند رسول خدا خود را در معرض شمشيرهاى برهنه لشكريان يزيد قرار داد. او با اين كه مورد عنايت يزيد قرار داشت و امان نامه برايش صادر و به اموال زيادى و عده داده شده بود، تنها به اين شرط كه از خيمه گاه حضرت حسين عليه السلام فاصله بگيرد و دست از حمايت او بردارد، اما حبيب چون ديگر ياران باوفاى امام حسين عليه السلام در پاسخ به پيشنهاد سران سپاه يزيد گفت:
لا عذر لنا عند رسول اللَّه صلى الله عليه و آله إن قُتِل الحسين عليه السلام و منّا عينٌ تُطرف حتى قُتِلوا حولَه؛
اگر حسين كشته شود و ما زنده باشيم هيچ عذرى نزد رسول خداصلى الله عليه و آله نخواهيم داشت تا آن كه كنار او كشته شويم. [ رجال كشى ص 79 حديث 133. ]
وى همچون ديگر ياران امام حسين عليه السلام تا آخرين نفس پايدارى كرد و سرانجام در روز عاشورا در ركاب سيدالشهدا، شربت شهادت نوشيد.
