لطفا منتظر باشید ...
اميدوارى امام از سخنان زياد
هنگامى كه خرّيت و همراهانش در محضر امير مؤمنان عليه السلام جسارت و بى ادبى نموده و از حضرت جدا شدند و حاضر به اطاعت نگرديدند، زياد بن خصفه در آن جا حضور داشت، بلافاصله از جا برخاست و گفت:اى امير مؤمنان، نبودِ آنان براى ما چندان مهم نيست كه اين گونه شما را متأثر ساخته است؛ زيرا بودن آنها بر تعداد ما نمى فزايد و جدا شدنشان از ما، سبب كمى افراد ما نخواهد شد، ولى مى ترسيم كه اينها در زمين فساد كنند و موجب گمراهى افراد زيادى - كه تحت فرمان شما هستند - گردند، اگر اجازه بفرماييد آنان را تعقيب كنم و نزد شما برگردانم؟
امام عليه السلام فرمود: مگر مى دانى به چه سمتى روى نهاده اند؟
زياد عرض كرد: خير، اما سؤال مى كنم و ردشان را دنبال مى كنم.
امام فرمود: پس حركت كن، خدا تو را رحمت فرمايد، اما در دير ابوموسى، بمان تا اين كه فرمان بعدى من به تو رسد؛ زيرا اگر آنان در بين مردم ظاهر شوند و مخالفت خود را آشكار سازند، در هر نقطه اى كه باشند كارگزاران من به سرعت گزارش آنها را خواهند داد و در آن صورت تعقيب آنان آسان خواهد شد. [ كامل ابن اثير، ج 2، ص 417؛ ر. ك: تاريخ طبرى، ج 5، ص 166؛ شرح ابن ابى الحديد، ج 3، ص 130. ]
