[سوره التوبة (9): آيات 128 تا 129] - تفسیر نمونه جلد 8

و به معنى نفرين باشد يعنى خداوند دلهاى آنها را از حق منصرف كند، ولى احتمال اول نزديكتر به نظر مى‏رسد.

[سوره التوبة (9): آيات 128 تا 129]

لَقَدْ جاءَكُمْ رَسُولٌ مِنْ أَنْفُسِكُمْ عَزِيزٌ عَلَيْهِ ما عَنِتُّمْ حَرِيصٌ عَلَيْكُمْ بِالْمُؤْمِنِينَ رَؤُفٌ رَحِيمٌ (128) فَإِنْ تَوَلَّوْا فَقُلْ حَسْبِيَ اللَّهُ لا إِلهَ إِلاَّ هُوَ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَ هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ (129)

ترجمه:

128- رسولى از خود شما به سويتان آمد كه رنجهاى شما بر او سخت است، و اصرار به هدايت شما دارد و نسبت به مؤمنان رئوف و مهربان است.

129- اگر آنها روى (از حق) بگردانند (نگران مباش) بگو خداوند مرا كفايت مى‏كند هيچ معبودى جز او نيست، بر او توكل كردم و او پروردگار عرش بزرگ است.

تفسير: آخرين آيات قرآن مجيد

آيات فوق كه به گفته بعضى از مفسران، آخرين آياتى است كه بر پيامبر (ص) نازل شده است، و با آن سوره برائت پايان مى‏پذيرد، در واقع اشاره‏اى است به تمام مسائلى كه در اين سوره گذشت.

زيرا از يك سو به تمام مردم اعم از مؤمنان و كافران و منافقان گوشزد مى‏كند كه سختگيريهاى پيامبر و قرآن و خشونتهاى ظاهرى كه نمونه‏هايى از آن در اين سوره بيان شد، همه به خاطر عشق و علاقه پيامبر (ص) به هدايت و تربيت و تكامل آنها است.

و از سوى ديگر به پيامبر (ص) نيز خبر مى‏دهد كه از سركشى‏ها