[سوره يونس (10): آيات 104 تا 107] - تفسیر نمونه جلد 8

بخشيد و اين حقى است بر ما حقى مسلم و تخلف‏ناپذير" (كَذلِكَ حَقًّا عَلَيْنا نُنْجِ الْمُؤْمِنِينَ) «1».

[سوره يونس (10): آيات 104 تا 107]

قُلْ يا أَيُّهَا النَّاسُ إِنْ كُنْتُمْ فِي شَكٍّ مِنْ دِينِي فَلا أَعْبُدُ الَّذِينَ تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ وَ لكِنْ أَعْبُدُ اللَّهَ الَّذِي يَتَوَفَّاكُمْ وَ أُمِرْتُ أَنْ أَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ (104) وَ أَنْ أَقِمْ وَجْهَكَ لِلدِّينِ حَنِيفاً وَ لا تَكُونَنَّ مِنَ الْمُشْرِكِينَ (105) وَ لا تَدْعُ مِنْ دُونِ اللَّهِ ما لا يَنْفَعُكَ وَ لا يَضُرُّكَ فَإِنْ فَعَلْتَ فَإِنَّكَ إِذاً مِنَ الظَّالِمِينَ (106) وَ إِنْ يَمْسَسْكَ اللَّهُ بِضُرٍّ فَلا كاشِفَ لَهُ إِلاَّ هُوَ وَ إِنْ يُرِدْكَ بِخَيْرٍ فَلا رَادَّ لِفَضْلِهِ يُصِيبُ بِهِ مَنْ يَشاءُ مِنْ عِبادِهِ وَ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ (107)

ترجمه:

104- بگو اى مردم! اگر در عقيده من شك داريد، من كسانى را كه جز خدا مى‏پرستيد نمى‏پرستم، تنها خداوندى را پرستش مى‏كنم كه شما را مى‏ميراند و من مامورم كه از مؤمنان باشم.

105- و (به من دستور داده شده كه) روى خود را به آئينى متوجه ساز كه خالى از هر گونه شرك است و از مشركان مباش.

106- و جز خدا چيزى را كه نه سودى به تو مى‏رساند و نه زيانى، مخوان، كه اگر چنين كنى از ستمكاران خواهى بود.

107- و اگر خداوند (براى امتحان يا كيفر گناه) زيانى به تو رساند، هيچكس جز او آن را بر طرف نمى‏سازد، و اگر اراده خيرى براى تو كند هيچكس مانع فضل او نخواهد شد، آن را به هر كس از بندگانش بخواهد مى‏رساند و او غفور و رحيم است.

(1) جمله" كَذلِكَ حَقًّا عَلَيْنا نُنْجِ الْمُؤْمِنِينَ" در معنى چنين بوده" كذلك ننج المؤمنين و كان ذلك حقا علينا" يعنى جمله" حقا علينا" يك جمله معترضه است كه در ميان" كذلك" و" ننج المؤمنين" قرار گرفته است، اين احتمال نيز داده شده است كه" كذلك" به جمله قبل تعلق داشته باشد يعنى جمله" نُنَجِّي رُسُلَنا وَ الَّذِينَ آمَنُوا".