مجالس با اهل تهمت سزاوار تهمت است - اخلاق از دیدگاه قرآن، پیامبر و عترت نسخه متنی

مفهوم اين عنوان چنين مى خوانيم مردى به حضرت فرمود فلانى درباره شما مى گويد كه على بن الحسين عليه السلام مردى گمراه و اهل بدعت است ؟ امام سجاد عليه السلام به وى فرمود حق مجالست آن مرد را رعايت نكردى كه گفته او را براى من نقل نمودى و همچنين حق مرا نيز ادا نكردى از اين جهت كه از برادر من به من خبرى گفتى كه نمى دانستم ، سپس چند جمله اى براى آگاهى او و ديگر افراد كه بعدا مى شنوند فرمود مرگ در بر گيرنده تمام ما انسانها است و روز بعث و روز حشر ما است و قيامت وعده گاه ما است و در آن روز خداوند بين ما حكم خواهد كرد يعنى در روز حشر و قيامت مشخص مى گردد كه گمراه و اهل بدعت كيست ؟ در همين رابطه است ، مردى حضور امام عليه السلام آمد عرض كرد فلانى پسر عمويت از شما سخن گفت و از هيچ بدگوئى فروگذار نكرد امام صادق عليه السلام به خدمتگذار خويش فرمود آب وضو بياور، حضرت وضو گرفت و به نماز ايستاد، راوى مى گويد با خود گفتم امام مى خواهد بعد از نماز در حق او نفرين كند، ديدم بعد از نماز عرض كردبار الها من از حق خودم در مورد او گذشتم و تو نيز از من بخشنده تر و كريم ترى ، درخواست دارم او را ببخشى و براى اهانتى كه به من كرده او را مواخذه ننمائى با اين اخلاق ، و سيره شايسته حضرت امام كرامت انسانى و اخلاقى را تمام كرد

مجالس با اهل تهمت سزاوار تهمت است

نبى اكرم عليه السلام فرمود اولى الناس بالتهمه من جالس اهل التهمه 137 سزاوارترين مردم براى متهم شدن ، كسانى هستند كه با اهل تهمت مجالست مى نمايند يعنى نه تنها اسرار مجالس را فاش كردن زشت و گناه هست ، در مجالس متهمان به فساد و فحشا و منكرات مجاز نيست كه هيچ مجوزى در مصاحبت و مجالست با آنها براى انسانهاى وارسته نمى باشد

مجالست اخيار با اشرار موجب سوءظن است

على عليه السلام فرمود مجالسه الاشرار تورت سوء الظن بالاخيار مجالست با اشرار براى اخيار سوءظن مى آورد نيكان و شايستگان در مجالست خود با اشرار و بدان در مظان بدگوئى و سوءظن قرار مى گيرند

از ورود به مراكز گناه بپرهيزيد

مولاى متقيان در جائى ديگر فرمود و من دخل مداخل السوء اتهم 138 كسى كه در مكان و محل بدى وارد شود مورد تهمت و بدگمانى قرار مى گيرد و بنابراين ورود افراد صالح در اماكن بدنام و مراكز فساد موجب بدگمانى و اتهام مى گردد

در افشاى اسرار مردم بخيل باش

حضرت صادق عليه السلام فرمود سرك من دمك ، فلا تجربه فى غير اوداجك اسرار تو به منزله خون تو است ، كه بنابراين خونت را جز در عروق و رگهاى بدنت جريان مده به كسى مگو كه افشاى اسرار، گاهى خون انسان را هدر مى دهد كه فرمود صدرك اوسع لسرك 139 سينه تو وسيع تر باشد براى حفظ اسرار تو يا صدر تو اوسع و بزرگتر است از سر تو كه در حفاظت و نگهدارى آن بكوش ، و به هيچكس افشاء مكن كه كتمان سر از علامات مؤ من است بنابراين سر، نه چيزى است كه هرگز افشاء نگردد و يا هر سرى قابل افشاء نيست بلكه بايد اسرار تو در سينه ات باشد و يا در نزد امينى گذارده شود كه افشاگرى نكنند و رسوايت نسازد حضرت على عليه السلام فرمود من اصلح سر يرته اصلح الله علانيته 140 اگر كسى سريره و اسرار خود را يا سيرت باطنى خود را اصلاح كند و تودار و امانتدار باشيد، خداوند ظاهر او را حفظ و اصلاح خواهد كرد نتيجه اينكه حفظ و اصلاح سيرت مشعر بر حفظ اسرار است پس اگر كسى درون خود را اصلاح كند خداوند ظاهر و برون او را اصلاح خواهد كرد، كه حضرت امام محمد باقر عليه السلام فرمود من كان ظاهره ارجع من باطنه خف ميزانه كسى كه ظاهرش برتر و بهتر از باطنش و درونش باشد، ميزان اعمال او در قيامت سبك تر خواهد بود يعنى ظاهر و باطن مؤ من بايد يكى باشد، بلكه بايد باطنش بهتر از ظاهر او بوده باشد، حضرت صادق عليه السلام فرمود ماينفع العبد يظهر حسنا و يسر سيا، اليس اذا رجع الى نفسه علم انه اليس كذالك و الله تعالى يقول بل الانسان على نفسه بصيره ان السريره اذا صلحت قويت العلانيه 141

بنده مؤ من نفعى و بهره اى نمى برد اگر ظاهرش را نيكو جلوه دهد، و بديهايش را بپوشاند، آيا نديده ايد وقتى مراجعه به نفس خويش مى كند مى فهمد كه چنين نيست و كلاه سر خود گذاشته است