با منت و اذيت در صدقه اجرتان را ضايع نكنيد - اخلاق از دیدگاه قرآن، پیامبر و عترت نسخه متنی

با منت و اذيت در صدقه اجرتان را ضايع

نكنيد

در منت نهادن و اذيت در صدقه پيامبر عليه السلام فرمود من اسدى الى مؤ من معروفا ثم اذاه بالكلام او من عليه فقد ابطل صدقته 194 كسى كه به مؤ من چيزى عطا كند و به وى صدقه بدهد سپس او را با كلام خود آزار نمايد يا بر وى منت گذارد با اين عمل صدقه خود را باطل كرده است و اثر وضعى صدقه خود را خنثى نموده است در جاى ديگر حضرت ختمى مرتبت فرمود من اصطتع الى اخيه معروفا فامتن به احبط الله علمه و ثبت وزره و لم يشكر له سعيه 195 كسى كه به برادر دينى خود خدمتى نمايد، سپس بر وى منت گذارد خداوند عمل او را محو و نابود مى سازد، بار سنگين آن عمل بر دوش وى مى ماند و از خدمتى كه انجام داده است بهره اى نمى برد

سيره دنياطلبان و ماديگران

ذاتا آدمى ، ماديگرا و دنيا طلب است ، و از دنيا، مال و متاع آنرا بشدت دوست مى دارد، و براى بدست آوردن مال و ارزشهاى زيادى ، از تمامى وجود خويش مايه مى گذارد و آنرا دنبال مى كند، لكن قرآن و انبيا عظام مردم را دعوت به پرهيز از طمع و حرص ‍ و آز نموده ، و بطور كلى جامعه بشرى را از آن بر حذر مى دارند

ايكاش توشه اى پيش مى فرستاديم

قرآن كتاب وحى ، و پيامبران و اوصياء گرامشان چگونه دنيا را توصيف و تعريف كرده اند از قران چنين مى خوانيم قال الله تعالى كلا اذا دكت الارض دكا دكا و جاء ربك و الملك صفا صفا، وجيى ء يومئذ بجهنم يومئذ يتذكر الانسان وانى له الذكرى ، يقول ياليتنى قدمت لحياتى 196 آنگاه كه زمين در هم كوبيده شود كوبيدنى در هم و سخت ، و فرمان پروردگار در رسد و فرشتگان صف در صف بايستند و در آن روز جهنم به صحنه حشر آورده شود و در آن روز آدمى نپذيرد و بيدار گردد ولى آنجا چه جاى نپذيرفتن و بيدارى وى بوده باشد، و لذا با نهايت افسوس و ندامت گويد ايكاش براى زندگيم توشه اى و چيزى پيش مى فرستادم

با ياد مرگ از دنيا بى اعتنا شويد

از پيامبر گرامى اسلام عليه السلام مى خوانيم اكثروا من ذكرالموت فانه يمحص الذنوب و ينزهه فى الدنيا ،پيامبر خدا عليه السلام فرمود از مرگ ، بسيار ياد كنيد، چرا كه ياد مرگ گناهانتان را پاك نموده و بر انسان را به دنيا بى اعتنا مى نمايد

براى آخرتتان چه توشه اى اندوخته ايد!

دنيا متجر اولياء الله ، محل رشد و تكامل معنوى و عروج انسانها به قله هاى سعادت و خوشبختى است در عين حال محل گرفتارى و آزمايش بيشترين انسانها نيز مى باشد و حداكثر انسانها در هاله اى از مشكلات اقتصادى و غم و اندوه گرفتار آمده اند حضرت اميرالمؤ منين عليه السلام در بازار بصره مردم را در حال تجارت و كسب و كار ديد بشدت گريست و فرمود يا عبيد الدنيا و عمال اهلها، اذا كنتم بالنهار تحلفون و بالليل فى فراشكم تنامون فى خلال ذالك عن الاخره تغفلون فمتى تجهزون الزاد و تفكرون فى النعاد 197 اى بردگان دنيا و مزدوران اهل آن ، وقتى چنين باشد كه روز را به سوگند در معاملات بگذاريد، و شب در بستر خواب بياراميد، و در خلال اين دو كار از انديشه درباره آخرت غافل مى شويد پس چه وقت توشه آخرت تحصيل مى كنيد و كى درباره معاد مى انديشيد؟ يعنى شما مستغرق در دنيا هستيد كى به فكرآنسراى خواهيد بود،