لطفا منتظر باشید ...
آيه: 27 وَيَقُولُ الَّذِينَ كَفَرُواْ لَوْلاَ أُنزِلَ عَلَيْهِ آيَةٌ مِّن رَّبِّهِ قُلْ إِنَّ اللّهَ يُضِلُّ مَن يَشَاء وَيَهْدِي إِلَيْهِ مَنْ أَنَابَ
ترجمه:
كفار مي گويند: چرا از طرف پروردگارش معجزه اي (به دلخواه ما) بر او نازل نشده است ? بگو: همانا خداوند هر كه را بخواهد (به حال خود رها و) گمراه مي كند و هر كس را كه به سوي او رو كرده و توبه نمايد، به سوي خويش هدايت مي نمايد.نکته ها
هر پيامبري براي اثبات ادعاي نبوّت خود، بايد نشانه اي از جانب خداوند داشته باشد كه آن را معجزه مي نامند، اين معجزه طبعا در امور خاص و مشخصّي است ، اما افراد لجوج كه قصد پذيرش حق را نداشتند، از پيامبر تقاضاي معجزه بر اساس هوسهاي خود مي كردند، در صورتي كه اگر لجاجت را كنار مي گذاشتند، قرآن ، خود، بزرگترين معجزه است .گاهي آب و غذا براي افراد مريض مضرّ است ، اما اين ضرر نه از آن جهت كه در آب و غذا ضرري وجود دارد، بلكه بخاطر بيماري اين افراد است . آري ! افرادي كه از نظر روحي مريض اند، مانند مريض جسماني در پذيرش آيات ناب الهي دچار ناراحتي مي گردند، زيرا به محض مواجهه با حق ، روح لجاجت در آنها تحريك شده و هدايت را پس مي زند، و اين همان معناي ((يضّل )) است .بحثي پيرامون هدايت و ضلالت .هدايت الهي دوگونه است : ابتدايي و تكميلي .هدايت ابتدايي در رابطه با همه مردم است ، (انا هديناه السبيل ) (293) اما هدايت تكميلي نسبت به كساني است كه هدايت عمومي اول را پذيرفته باشند. مثل معلمي كه در روزهاي اول درس ، مطالب خود را يكسان و يكنواخت به همه شاگردان عرضه مي كند، اما بعد از مدتي براي محصلين كوشا، جدي و پركار خود، لطف بيشتري مبذول مي دارد. (والذين اهتدوا زادهم هدي ). (294) اما براستي براي افرادي كه قرآن درباره ي آنها مي فرمايد:.(ما تاء تشم من آيه من آيات رسّم الا كانوا عش ا معرضغ ) (295) هيچ آيه اي از آيات الهي برايشان نازل نشد، مگر آنكه از آن اعراض كردند.(و لو نزلنا عليك كتابا ص قرطاس فلمسوه بايدسم لقال الذين كفروا ان هذا الا سحر مبغ ) (296) اگر ما كتاب را از آسمان در كاغذي فرو فرستيم و آنها با دست خودشان آنرا لمس كنند، باز هم مي گويند سحر است .(و ان + يروا كل آيه لايؤمنوا سا) (297) اگر هر معجزه اي ببينند، ايمان نخواهند آورد.آيا جز برداشتن دست عنايت و زدن مهر ضلالت بر دلهايشان ، چاره اي ديگر مي باشد.!? در هر حال ، خداوند، حكيم و عادل است و تمام كارها و خواست او از: ((سدي من يشاء ))، ((يضّل من يشاء ))، ((يرزق من يشاء ))، ((يغفر ثن يشاء ))، ((يعذّب من يشاء ))، ((پ لق ما يشاء )) همه بر اساس عدل و حكمت و لطف و عنايت تفسير مي گردد.يعني اگر فرمود: ((سدي من يشاء ))، چنين نيست كه بدون هيچ ضابطه و معياري ، هدايت را براي كسي خواسته باشد، بلكه چنانچه از آيات ديگر برمي آيد، يكجا ايمان را شرط هدايت مي شمارد و مي فرمايد: (و من يؤمن باللّه سد قلبه ) (298) و در جاي ديگر، كسب رضايت و خشنودي حق را با پيمودن راه سلامت زمينه هدايت معرفي مي فرمايد: (سدي به اللّه من اتبع رضوانه سبل السلام ) (299) و يا اگر فرمود: ((يضل من يشاء ))، در آيه ديگر، اسراف و ترديد و شك را عامل اين اضلال مي داند. (يضل اللّه من هو مسر ف مرتاب ). (300) به هر صورت اگر دهانه ظرفي بطرف آسمان باشد، باران در او وارد مي شود، اما اگر به طرف زمين قرار بگيرد، از نزولات آسماني بهره اي نخواهد برد و اينچنين است انساني كه دهانه روحش به جانب ماديّات باشد، بديهي است كه از باران معنويت الهي بي نصيب خواهد بود. (استحبوا اگ يوه الدنيا عطالاخره و ان اللّه لاسدي القوم الكافرين ). (301)پيام ها:
1- كفار لجوج هر لحظه معجزه ي جديدي مي خواهند. مشكل در معجزه بيروني نيست ، بلكه در عناد دروني آنهاست . (لولا انزل عليه آيه)2- سنت الهي هدايت همه مردم است ، (ان ّ علينا للهدي ) (302) اما اگر كسي راه كج را انتخاب كرد، خداوند كيفر او را، همان گمراهي قرار مي دهد. (يضل من يشاء )3- خشوع در برابر حق ، كليد هدايت است . (سدي اليه من اناب )4- اگر چه هدايت مردم بدست خداست ولي هدايت خداوند شامي كساني مي شود كه در خود، آمادگي به وجود آورده باشند. (سدي من اناب )293-انسان ، 3
294-محمد، 217 انعام ، 34 انعام ، 7
295-انعام ، 525 تغابن ، 611 مائده ، 16
296-غافر، 34
297-نحل ، 107
298-ليل ، 12
