منزلت تفكر و تعقل در انديشه ى تجددطلبان معاصر ايران
نسبت تفكر با تجدد
گفته شد، تجدد در مفهوم حقيقى، طبيعى و تاريخى، كار انبياء الهى و عين ذات اديان در طول تاريخ بوده است. يعنى، فكر جديد، جامعه ى جديد، عالم جديد، آدم جديد و انديشه هاى جديد هميشه با ظهور انبياء و اديان طلوع مى كرد. وقتى پيامبرى مى آمد، با تعليمات جديد خود در جانهاى افسرده جوامع، حياتى تازه مى دميد، پيامبران بى ترديد انسان هاى موهومى نبودند. همه شنيده ايد كه هر پيامبرى پس از سالها تفكر و تعقل در عالم خلقت ونسبت اين عالم با آدم، ابتدا خود منقلب مى گرديد و سپس جامعه ى انسانى را منقلب مى نمود. هر پيامبرى كه مى آمد مدعى بود كه رسالت او چيزى جز بازسازى انسان، جامعه و تاريخ نيست. درك تعاليم انبياء نيز بدون پشتوانه تفكر و تعقل در هستى، انسان، جامعه و تاريخ ممكن نيست. بر همين اساس در رأس تعاليم انبياء و در شالوده آيات كتاب هاى مقدس، دعوت به تفكر و تعقل قرار دارد.