بى ترديد عالمِ انسانى را متفكران مى سازند. متفكران در طول تاريخ بشرى به اشكال مختلفى ظهور مى كنند و در تجديد بناى عالم نقش مهمى ايفا مى كنند. پاره اى اوقات اين سازندگان عالم انسانى در قالب پيامبران الهى ظهور كردند و جان تازه و روح جديد بر جامعه بشرى دميدند. گاهى اوقات در شكل اسطوره ها و قهرمانان افسانه اى و زمانى هم در قالب حكيم، فيلسوف يا فقيه، حيات جامعه بشرى به انديشه ى اين انسان ها آمده است. آيا با ياد گرفتن اقوال اين متفكران مى توان طرح تجددى را كه آنها در عالم انداختند در جاى ديگر در انداخت؟ يا اين طرح زمينه و زمانه ى خاص خود را مى طلبد؟ آيا متفكران، افكار جديد خود را بر ويرانه هاى انكار، انديشه ها و جامعه ى قديم بنا مى كنند يا اين كه آنها را در دل و درون اين افكار مى كارند؟ به عبارت ديگر انديشه هايى كه مربوط به گذشته هستند و ما امروزه از آنها به نام سنت ياد مى كنيم آيا در مصاف با آنچه كه ما امروز به نام افكار و انديشه هاى جديد از آنها ياد مى كنيم بايد به كلى نابود شوند و از بين بروند و تجدد بر ويرانه هاى سنت نهاده شود يا خير، همه ى متفكران طرح تجدد خود را در دل سنت مى كارند؟!
لطفا منتظر باشید ...
