در حسرت تجدد و ترقی نسخه متنی

ماكياولى انحطاط نظم سياسى اروپا را ناشى از عدول از اصول اوليه و اصالت ها و دخالت دين در سياست مى بيند. بر همين اساس در نظريه ى نوزايى ماكياولى در حوزه بازسازى نظم سياسى، يك انقطاع تاريخى بزرگ وجود دارد و آن پرش از قرون وسطا به عهد باستان و حذف قرون وسطى به عنوان نمونه ى آرمانى در فهم اصول اوليه و اصالت هاست. بنابراين نوزايى در افكار ماكياولى تقابل سنت (به مفهوم هرآنچه در گذشته وجود دارد) با تجدد نيست بلكه بازسازى جامعه در بستر سنت است. منتهى ماكياولى اصول اوليه و ارزش ها را در حوزه نظم سياسى و اجتماعى در عظمت و اعتلاى امپراطورى يونان و روم جستجو مى كند و قرون وسطا را نقطه تاريك و مقطع تاريخى فراموشى اصول اوليه و اصالت ها مى بيند. اين بخش از انديشه هاى نوزايى اروپا و رسيدن به تجدد و ترقى وقتى قابل درك است كه بخش مكمل انديشه هاى ماكياولى در نوزايى جامعه دينى هم به خوبى فهميده شود. در هر صورت ماكياولى يك متفكر ضد دين نيست يك متفكر ضد كليسا است. در انديشه ى وى ستوده ترين مردان تاريخ بنياد گذاران اديان هستند، پايه گذاران جمهورى ها و دولت هاى پادشاهى در درجه دوم و سرداران، نويسندگان و هنرمندان و پيشه وران در درجات بعدى هستند